خرید و فروش جوجه بلدرچین یک روزه تا بالغ.

بهترین نژادهای ژاپنی  (اصلاح شده)

حمل بار با ماشین های مخصوص و افراد مجرب.

قیمت روز بلدرچین را از ما بخواهید: 09378278795 سلیمخانیان

بهترین خریدار بلدرچین با بلاترین قیمت.

پرداخت پول به صورت نقدی (چک روز)

کانال پرورش دهندگان بلدرچین کشور افتتاح شد.
با عضویت در این کانال میتوانید دست واسطه هارو در این صنعت جدید و پر رونق کوتاه کنید.
💡اعلام روزانه قیمت جوجه بلدرچین یک روزه تا بلدرچین آماده کشتار و بلدرچین تخم گذار و تخم بلدرچین و .....
💡نکته های آموزشی برای پرورش دهندگان بلدرچین
💡همچنین کسانی که قصد خرید یا فروش بلدرچین را دارند میتوانند با ارتباط با مدیر و استفاده از کانال این کار را انجام دهند.

آی دی مدیر: https://t.me/Poultry98
کانال : https://t.me/iranquail

پرورش بلدرچین و فروش جوجه یکروزه بلدرچین

بلدرچین با داشتن بسیاری ویژگی های مناسب مانند: جثه کوچک، رشد سریع، بلوغ زود رس، تولید بالای تخم، فاصله نسلی کوتاه، کمترین نیاز به محیط پرورشی از نظر مساحت، خوراک کم، مقاومت به شوری جیره، دوره کوتاه جوجه کشی، مقاومت بالا نسبت به بسیاری از بیماریهای متداول، کیفیت بالای گوشت و تخم، هزینه کم تغذیه و درمان و بازگشت سرمایه سریع، نیاز به سرمایه گذاری کم در بخش هزینه های ثابت و جاری، بهای مناسب گوشت و تخم در بازار، افزایش میزان تقاضا جهت محصولات و مواردی نظیر اینها، بعنوان پرنده ای با ارزش و اقتصادی شناخته شده و هم اکنون در بسیاری  از کشورهای جهان پرورش داده می شود. بویژه اینکه در سالیان اخیر و پیامد رشد فکری عموم جامعه در مورد کیفیت تغذیه شاهد افزایش تقاضا جهت گوشت و تخم این پرنده می باشیم و پرورش دهندگانی که توانسته اند با بکارگیری روشهای علمی و فنی نوین به کمیت و کیفیت مطلوب در تولید دست پیدا کنند دارای سود تضمین شده در بازار می باشند.
پس همانطور گفته شد بهترین حالت جهت پرورش این پرنده و تضمین سود در آینده استفاده از خط کامل پرورش شامل: پرورش مادرها، جوجه کشی، پروار و کشتار می باشد و در این میان استفاده از دانش فنی جهت ساخت و ساز و طراحی علمی سالنهای پرورش، استفاده از خطوط کشتار و بسته بندی مدرن که با دقت و کیفیت بالا اقدام به کشتار و بسته بندی لاشه می نمایند و همچنین بهره گیری از اصول نوین علمی جهت تهیه جیره هائی که در عین ارزان تر بودن بهترین بازدهی را در رشد و تولید داشته باشند، متضمن تداوم کار سودآوری بیشتر خواهند بود.



شناخت بلدرچین در رده بندی جانوری ( جانور شناسی ) :
بلدرچین را در زبان فارسی کرک یا بد بده نیز می نامند
مجمع پرنده شناسان آمریکا ( 1983) و شین وایتوا (1994) بلدرچین را به شرح زیر طبقه بندی می کنند :
سلسله : جانوری
شاخه : مهره داران
رده : پرندگان‌
راسته : مرغان
خانواده : قرقاول سانان یا ماکیان ها
زیر خانواده : مرغان مزرعه یا زیر مجموعه کبک سانان
جنس : بلدرچین
و به یکی ازگونه های زیر تعلق دارد :
1- Coturnix .coturnix(common quail) : اروپا ، اسیا ، آفریقا
2-Coturnix japonica (Japanese guail) : مانگولیا ، ساخالین ، ژاپن
3-Coturnix coromandelica (black-breast –guail ) : هند ، سیلان ، برمه
4- coturnix delegorguei (harleguin guail) : آفریقا و عربستان
5-coturnix pectoralis (pectoral guail) : استرالیا
تا کنون 6 نژاد و 60 لاین بلدرچین ثبت شده است که 34 لاین را لاینهای موتاسیونی تشکیل می دهند . پنج سویه بلدرچین ژاپنی که بر اساس رنگ بدن طبقه بندی می شوند بر اساس زیر وجود دارند.
1-Pharach ( نوع وحشی) :
این نژاد دارای بیشترین جمعیت در دنیا می باشد و نامهای مختلفی برای آن عنوان شده است . این سویه رنگ های پر مخلوط داشته همراه با رنگ های سیاه و سایه های مختلف که ترکیب رنگ قهوه ای را دارای می باشد .
2-Tuxedo :
این سویه از نوع بلدرچین دو رنگ است . سطح شکم ،گردن و صورت سفید و بقیه قسمتهای بدن قهوه ای رنگ می باشد .
3- Panda :
نوعی بلدرچین با پرهای سفید که قسمت هایی از آن تیره می باشد .
4- Manchurian golden :
این سویه پرنده هایی به رنگ طلایی یا رنگ گندمی می باشد. این سویه با نوع وحشی ( Pharach ) شباهت زیادی دارد .
5- British Range :
در این سویه رنگ بدن قهوه ای تیره می باشد بطوریکه برخی از افراد آنها را با نام بلدرچین قهوه ای می شناسند در حالی که استفاده از این نام اشتباه است زیرا بلدرچین قهوه ای نام یک بلدرچین نژاد استرالیایی است که از لحاظ جثه بزرگتر و از لحاظ رنگ متمایل به خاکستری می باشد .
به طور کلی دو گونه بلدرچین ژاپنی و اروپایی بسیار مورد توجه هستند که میان این دو گونه رابطه بسیار نزدیکی وجود دارد . بلدرچینی های ژاپنی بیشتر در جزایر ژاپن پراکنده هستند و نوع وحشی این پرنده به صورت جفت در تابستان در نواحی شمال و در زمستان در نواحی جنوبی جزیره زندگی میکنند . در حالیکه بلدرچین های اروپایی ازگسترش وسیعی در اروپا ، سیبری ، ایران ، ترکیه ومصر بر خوردارهستند . با این حال شباهت های بسیاری بین بلدرچین ژاپنی و اروپایی وجود دارد وتنها تفاوت آنها در اندازه بدن و جثه می باشد به گونه ای که بلدرچین اروپایی دارای طول بدن 18 سانتی متر و بلدرچین ژاپنی دارای طول بدن 15 سانت می باشد .

در ایران هنوز جایی که روی نزادا کار کنن یا تشخیص نزاد خالص بدن وجود نداره اصلا نراد خالص یا خالص سازی صفات مرغوب یا اصلاح ژتیکی انجام نشده اون نژادایم که بودن اونقدر جفتگیریهای هم خونی زیاد شده که الان نقصهای جوجه ویا اختلاف وزنگیری و یکدست نبودن گله انواع اقسام رنگها جثهها و... تو گله ۱۰۰۰۰ من قابل مشاهدست چون فاصله بین نسلها کمه این کار شدنی و راحته که انشاالله در دستور کار مسئولین قرار میگیره مسئول طرحم من میشم.

ژنتیک بلدرچین :
تعداد کروموزوم های بلدرچین 78 عدد می باشد . ( 78=n 2) بلدرچین ژاپنی به همخونی بسیار حساس می باشد با روری پایینی در سویه های خویش جفت ممکن است باعث کاهش تولید تخم در ماده ها و تولید اسپرم ضعیف یا کاهش میزان جفتگیری در نر ها شود

 

راهنمای پیشگیری از بیماری ها در بلدرچین

پیشگیری
باید این مهم را به خاطر داشت که می توان از بروز اکثر بیماری های ویروسی با بکارگیری یک مدیریت خوب و کاربردی پیشگیری کرد . لانه ها باید تمیز و دارای تهویه و دمای مناسب باشند و از ورود جانوران موذی به آنها ممانعت شود.
بلدرچین نباید با انواع دیگر پرندگان پرورش داده شود، زیرا به خوبی مشخص شده که گونه های مختلف پرندگان دارای حساسیت های متفاوت در برابر ارگانیسم های عامل بیماری هستند.
از آنجا که بلدرچین های جوان به بیماری حساس تر هستند بنابراین آنها باید جدا از بلدرچین های مادر پرورش یابند زیرا بلدرچین های مادر ممکن است به طور تحت بالینی با میکروارگانیسم هائی آلوده باشند و یا به عنوان حاملین عوامل بیماریزا عمل کنند.
در مزارع بزرگ پرورش بلدرچین توصیه می شود که سرپرست های مستقل جهت مراقبت از این پرنده ها گماشته شوند. شواهدی مبنی بر انتشار بیماری های خاصی مانند لکوز در مزارعی که بلدرچین و ماکیان به طور جداگانه پرورش می یابند ولی سرپرست آنها یکی است، وجود دارد. برعکس بلدرچین های ژاپنی ممکن است به عفونتهای تحت بالینی مبتلا شوند و آن را به سایر گونه های پرندگان انتقال دهند.
این پرندگان باید با غذای مناسب که از منبع مورد اطمینان خریداری شده تغذیه شوند. غذا باید در مکان خشک نگهداری شده و از رشد کپکها ممانعت بعمل آید و همچنین باید از جانوران موذی که ممکن است سبب ایجاد بیماری یا انتقال میکروارگانیسمها شوند محافظت گردد. این پرندگان باید به طور مرتب و روزمره بازبینی شده و اگر نشانه هائی از قبیل کزکردگی، لرزش، فلجی را نشان دادند جهت معاینه به دامپزشک ارجاع داده شوند.

پیشگیری در خلال شیوع بیماری
هنگامی که بیماری شیوع پیدا می کند صاحبان مزارع باید به توصیه هائی مبنی بر جداسازی پرندگان سالم از بیمار عمل کنند. زیرا کانی بالیسم ، خوردن مواد دفعی پرندگان بیمار و انتقال از طریق آئروسل سبب انتشار بیماری خواهد شد. توصیه می شود که لاشه ها سوزانده و یا به وسیله آهک مدفون شوند و تمام محل ضدعفونی گردد. همچنین انکوباتورها ضدعفونی شده و جوجه بلدرچین های تازه هچ شده در محلهای ضدعفونی شده پرورش یابند. منبع شیوع بیماری در صورت امکان شناسائی گردد و با اقدامات پیشگیری کننده مناسب بیماری تحت کنترل درآید.
بلدرچین ژاپنی با این که نسبت به برخی از بیماریها مقاوم است ولی نسبت به ابتلا طبیعی به اکثر بیماریهای ویروسی ماکیان حساس می باشد به خصوص هنگامی که تحت شرایط مدیریتی ضعیف پرورش یابد. هرچند تعداد گزارشهای مربوط به وقوع طبیعی بیماری در بلدرچین ها در مقایسه با ماکیان دیگر کمتر می باشد. اما این موضوع ممکن است ناشی از این واقعیت باشد که تعداد معدودی مزرعه پرورش بلدرچین وجود دارد. با توجه به پیشرفتهای اخیر در امر روشهای فنی تشخیصی در ویروس شناسی این احتمال وجود دارد که موارد بیشتری از وقوع طبیعی بیماری های ویروسی خصوصا آنهائی که ناشی از اعضای گروه آدنوویروس هستند گزارش شوند.


 

تغذیه بلدرچین

 

مواد غذایی تشکیل‌دهنده جیره بلدرچین عبارتند از: آب، پروتئین، کربوهیدرات، چربی، مواد معدنی و ویتامین‌ها.
اگرچه تمامی این اقلام ضروری هستند،‌ اما آب کافی، به عنوان مهم‌ترین ماده‌ غذایی محسوب می‌گردد. آب پاکیزه و تمیز بایستی به طور منظم و دائم به خصوص تحت شرایط گرم و مرطوب در اختیار پرندگان باشد. بلدرچین به حداقل 2 برابر وزن خویش نیاز به آب دارد. و برابر با وزن خویش نیازمند غذا بر حسب ماده خشک هستند. در صورت مصرف قدری نمک اضافی در جیره یا در فصول خشک سال میزان نیاز به آب نیز افزایش می‌یابد.
در این مقاله سعی شده نیازهای غذائی بلدرچینهای ژاپنی بویژه در مواد ضروری جیره تشریح گردد.

پروتئین
پروتئین، اسیدهای آمینه مورد نیاز برای رشد و تولید تخم را فراهم می‌آورد. نیازمندی‌های بلدرچین در زمینه پروتئین جیره تحت‌تأثیر میزان انرژی متابولیزه و سایر اجزاء مصرفی در ساخت جیره مصرفی بلدرچین قرار دارد. تحقیقات پیشین نشان داد که گله‌های بلدرچین با موفقیت با مصرف جیره‌های استارتر بوقلمون حاوی حدود 28ـ21% پروتئین خام پرورش داده شده‌اند. پرفسور لی و همکاران نشان دادند که برای جیره استارتر میزان پروتئین خام برابر با 21% مورد نیاز است که می توان اندازه آن را تا 3 هفتگی به 20% کاهش داد.
پروتئین گران‌قیمت‌ترین ماده غذایی است و بایستی از منابع باکیفیت بالا تأمین شود. کیفیت پروتئین براساس اسیدهای آمینه تشکیل دهنده ماده غذایی و قابلیت دسترسی اسیدهای آمینه پس از هضم از دستگاه گوارش بلدرچین تعیین می‌شود. اسیدهای آمینه به عنوان اجزاء سازنده پروتئین‌ها محسوب می‌شوند از میان 19 اسیدآمینه مورد نیاز بلدرچین، 13 اسیدآمینه، انواع ضروری تلقی شده و بایستی از طریق جیره تأمین شوند و 6 اسیدآمینه نیز غیرضروری است چرا که در بدن ساخته می‌شوند و لازم نیست که ضرورتاً در داخل جیره باشند.
13 اسیدآمینه ضروری عبارتند از: آرژنین، سیستین، گلیسین،‌هیستیدین، ایزولوسین، لوسین، لیزین، متیونین، فنیل آلانین،‌ ترسوانین،‌ تریپتوفان،‌ ایتروزیی و روایس. مواد غذایی از لحاظ کیفی وکمی و از لحاظ اسیدهای آمینه با یکدیگر متفاوت اند. جیره بلدرچین عمدتاً از اقلام گیاهی تشکیل شده است. بهترین اقلام گیاهی مصرفی در جیره عبارتند از: ذرت، کنجاله سویا،‌سورگوم، برنج و سبوس گندم.
متیونین و لیزین اغلب به میزان اندکی در منابع گیاهی یافت می‌شوند اما به هر حال متیونین و لیزین سنتیک معمولاً برای متعادل کردن به ترکیب اسیدهای آمینه به جیره افزوده می‌شوند.
در حالیکه اقلام حاوی پروتئین‌ مانند پودر ماهی، پودر گوشت و استخوان و غیره، منابع خوبی برای تامین اسیدهای آمینه ضروری تلقی می‌شوند اما اغلب گران‌قیمت‌تر از اقلام پروتئین گیاهی بوده و میزان مصرف کمتری دارند بعلاوه اینکه سایر مواردی نظیر امکان انتقال برخی بیماریها از طریق منابع پروتئین حیوانی موجب بروز محدودیتهائی در خصوص استفاده از این مواد می گردند.

انرژی
میزان غذای مصرفی به میزان انرژی قابل متابولیزه (ME) جیره، سن پرندگان، وضعیت تولید مثلی و دمای محیط بستگی دارد. در مناطق با آب و هوای معتدل انرژی مورد نیاز برای بلدرچینهای در حال رشد 2600 تا 3000 کیلوکالری انرژی متابولیزه در هر کیلوگرم گزارش شده است.
در حالی که تحقیقات ما در شرایط حاره‌ای نشان داد که میزان انرژی مورد نیاز 2800 کیلوکالری ME/kg در مورد بلدرچین‌های در حال رشد می‌باشد. که برای بلدرچیـن‌های تخم‌گذار به 2550 کیلوکالری ME/kg بالغ می‌گردد.
اگر چه افزایش انرژی از 2600 تا 2800 کیلوکالری ME/kg بر وزن‌گیری اثری ندارد، ولی به طور قابل توجهی بر بهره‌وری جیره مصرفی تأثیر می‌گذارد چرا که میزان جیره مصرفی به شدت کاهش می‌یابد.
منبع اصلی تأمین انرژی دانه‌های غلات هستند که اجزاء اصلی جیره محسوب می‌شوند. در بیشتر جیره‌ها چربی‌های حیوانی و گیاهی نیز برای تامین مقادیر بالاتر انرژی مصرف می‌شوند.

ویتامین‌ها
ویتامین‌ها را می‌توان تحت دسته ویتامین‌های محلول در چربی (K, F, D, A) و محلول در آب (ب ـ کمپلکس) طبقه‌بندی نمود. بسیاری از ویتامین‌ها کاملاً پایداراند و گروهی نیز به سرعت در مواجه با گرما، نور خورشید یا هوا فاسد می‌شوند. بلدرچین‌های پرورشی در داخل سالن کاملاً به ویتامین‌های موجود در جیره غذایی وابسته‌اند که بایستی با مقادیر و نسبت‌های صحیحی به کار گرفته شوند. چرا که آنها به منابع طبیعی این مواد دسترسی ندارند.
کارکردهای اصلی ویتامین‌ها به شرح ذیل می‌باشد:

ویتامین A
ویژگی اساسی ویتامین ‌A کارکرد آن در اطمینان ‌بخشی به رشد کافی و به عنوان وسیله‌ای برای کمک به پرنده در مقاومت در برابر بیماری است. ویتامین A برای بینایی، تولید تخم‌مرغ و تولید مثل ضروری است. بلدرچین ‌های تخم‌گذار دریافت کننده مقادیر ناکافی ویتامین A ، تخم‌های کمتری می‌گذارند و تخم‌های گذاشته شده نیز اغلب به جوجه تبدیل نمی‌شوند. برای جوجه درآوری و باروری بهتر بلدرچین‌های ماده وجود IU 2500 ویتامین A به ازای هر کیلوگرم خوراک مورد نیاز می‌باشد همچنین قابلیت جوجه درآوردن و بقاء جوجه‌های تازه از تخم خارج شده با مصرف 3200 واحد بین‌المللی ویتامین A در هر کیلوگرم جیره ارتقاء خواهد یافت.
این ویتامین در بدن پرنده از مولکول‌های مولد خود یعنی کاروتن شکل می‌گیرد که در سبزیجات و ذرت زرد یافت می‌شود. خرد کردن اقلام غذایی احتمال از بین رفتن و بی اثر شدن این ویتامین را در طول نگه‌داری تسریع می‌کند. به خصوص اگر محل نگه‌داری گرم و مرطوب باشد چرا که تماس با هوا موجبات نابودی این ویتامین را فراهم می‌آورد. در نتیجه، صنعت تولید خوراک دام به ویتامین A دریافتی از طریق اقلام غذایی کفایت نمی‌کند. ویتامین A خشک یا پایدار شده برای برآورده‌سازی نیازهای پرنده به جیره افزوده می‌گردد. طبق مطالعات انجام گرفته افزودن 4000 واحد بین‌المللی ویتامین A به ازای هر کیلوگرم جیره برای رشد و تولید مثل مطلوب بلدرچین‌ها کفایت می‌کند.

ویتامین D
ویتامین D اشکال مختلفی دارد. امّا D2 و D3 مهم‌ترین اشکال موجود محسوب می ‌شوند. ویتامین D3 برای بلدرچین جنبه ضروری دارد. ویتامین D به جذب کلسیم و فسفر از دستگاه گوارش و ترکیب کلسیم بر پوسته تخم‌ بلدرچین کمک می‌کند.
فوراتد (1979) نشان داد که محدودیت غذایی ویتامین D3 کمکی، علی‌رغم کاستن از میزان جیره دریافتی، از وزن بدن پرندگان نر و ماده نمی‌کاهد. با این وجود، ‌تولید تخم از 74% به 20% کاهش نشان می‌دهد. در آزمایش دیگری، بلدرچین نر بالغ با مصرف جیره غذایی فاقد ویتامین D3 به مدت یک سال همچنان شرایط بدنی خوب خود را حفظ نمودند. اما تلفات 90 و 16% به ترتیب در بلدرچین‌های نر و ماده دیده شد. در حالتی که هر دو از تعادل منفی کلسیم به یک حدود رنج می بردند.
وجود ویتامین ‌D با نور خورشید مرتبط است چرا که تابش نور خورشید ساخته شدن ویتامین D در بدن پرنده را تحریک می‌کند. متأسفانه بلدرچین‌های تخم‌گذار به ندرت در معرض نور مستقیم خورشید قرار دارند و بنابراین میزان ساخت ویتامین D در بدن آنها محدود است. تولید کنندگان بلدرچین به طور معمولی ویتامین D را به مقادیر موردنیاز به جیره پرنده می‌افزایند تا اهداف تولیدی را با کمک آنها و نیز با استفاده از ویتامین D موجود در اجزا جیره برآورده سازند.

ویتامین E
کمبود ویتامین E سبب بروز بیماری در دستگاه عصبی جوجه‌ها با نام بیماری جوجه دیوانه (آنسفالومالاسی) می‌گردد. همچنین وجود این ویتامین در گله‌های مادر برای برخورداری از قابلیت جوجه درآوری مناسب تخم‌ها ضروری است. آنسفالومالاسی با وجود مقادیری از چربی‌های غیراشباع حساس در برابر فساد و تندشدگی رُخ می‌دهد. در این حالت بهتر است مقداری ترکیبات آنتی‌اکسیدان برای جلوگیری از فساد چربی‌ها بدان افزوده شوند.
کمبود ویتامین E در جیره‌های حاوی پروتئین سویا و نشاسته، بر وزن بدن،‌ میزان مصرف جیره یا تولید تخم بلدرچین ژاپنی تأثیری ندارد. با این حال، سبب ناباروری در میان بلدرچین‌های نر می‌گردد که با افزودن IM 40 ویتامین E به هر کیلوگرم جیره برای مدت 2 هفته رفع می‌گردد. باروری و قابلیت جوجه درآوری تخم بلدرچینهائی که با جیره معمولی حاوی گلوکز و کنجاله سویا، اما دارای مقادیر ناکافی ویتامین E، تغذیه شده اند پس از 20 هفته به شدت کاهش می‌یابد و ادامه مصرف این جیره برای مدت 35 هفته سبب آنسفالومالاسی یا دیستروفی عضلانی می‌گردد.
دانه‌ها و کنجاله یونجه مهم‌ترین منابع طبیعی ویتامین E به شمار می‌آیند.

ویتامین K
ویتامین K یک عنصر ضروری در ساخت پروترومبین به شمار می‌آید که ماده شیمیایی ضروری برای لخته شدن خون است و کمبود آن می‌تواند به پارگی عروق خونی و خونریزی گسترده منجر شود. ویتامین ‌K به طور طبیعی در تمام غذاها به خصوص کنجاله شبدر مصری یافت می‌شود. میزان نیاز کم است و مصرف IU/kg2 در شرایط معمولی کفایت می‌کند. در صورت بروز مشکل می توان از محصولات سنتیتک محلول در آب ویتامین K3 استفاده کرد.

ویتامین ب ـ کمپلکس
این ویتامین‌ها به خوبی در غلات و دانه‌ها یافت می‌شوند و کمبود آنها به طور معمول رخ نمی‌دهد. کارکردهای اصلی ویتامین‌های گروه B کمک به بلدرچین در دست‌یابی به رشد مطلوب است.
تیامین (ویتامین B1)
وجود این ویتامین برای متابولیسم کربوهیدراتها ضروری است.
علائم کلاسیک پلمی نوریت در جوجه‌های بلدرچین تازه از تخم خارج شده ای که با جیره بوقلمون مادر حاوی 2/3 میلی گرم تیامین در کیلوگرم تغذیه می شدند، گزارش شده است.
این بلدرچین‌ها پاسخ مناسبی را در برابر تزریق ویتامین از خود نشان دادند. بلدرچین‌های ژاپنی مادر نیاز بیشتری به تیامین دارند که mg/kg 8/0 جیره گزارش گردیده است.
ریبوفلاوین (ویتامین B2)
در صورت فقدان ویتامین B12 و ،ویتامین C ، مقدارmg 8 ریبوفلاوین به ازای هر کیلوگرم جیره پیشنهاد شده است که در حضور این ویتامین‌ها به 4 میلی‌گرم کاهش می‌یابد. علائم نشان دهنده کمبود ریبوفلاوین عبارتند از: کاهش رشد، تلفات بالا، اختلال در ایستادن و وضعیت بدنی، که در بلدرچین‌ها فلج پنجه خمیده نامیده می‌شود. در صورت تداوم دو هفته‌ای کمبود ریبوفلاوین پرها نیز در نخواهند آمد.
مطالعات در مورد تأثیر کمبود ریبوفلاوین بر تکامل دستگاه تولید مثل و جنین در بلدرچین‌های ژاپنی، تلفات بالایی را در گروه مبتلا به کمبود ریبوفلاوین نشان داده است. مقادیر 4 و 8 میلی‌گرم/کیلوگرم برای حفظ و تداوم تولید جنین تخم لازم است. داده‌های حاصله از تعداد هچ‌های هفتگی نشان داد که افزودن مقادیر اندکی از ریبوفلاوین به جیره پایه می‌تواند بر افزایش موارد فلج پنجه خمیده بیانجامد در حالی که مصرف مقادیر بالاتر کاهش آن را به همراه دارد.

اسید نیکوتینیک
با خورانیدن یک جیره عاری از اسیدنیکوتینیک به بلدرچین 4 روزه کاهش رشد ملاحظه می گردد. همچنین جوجه‌های تازه از تخم خارج شده بلدرچین، 9 روز پس از مصرف این جیره تلف شدند. سن پرندگان تعیین کننده شدت علائم کمبود اسیدنیکوتینیک بود. کاهش مشخص در رشد، بسته شدن چشم‌ها، کاهش فعالیت و آتروفی شدید عضله سینه در بلدرچین‌های مصرف کننده جیره دچار کمبود اسیدنیکوتینیک مشاهده شد. مطالعات بیشتر نشان داد که وجود mg/kg 40 برای رشد طبیعی بلدرچین‌ها مناسب است.
اسیدپانتوتنیک
به منظور پیشگیری از تلفات و رشد طبیعی جوجه‌های بلدرچین مصرف مقادیر mg/kg 5/7 کلسیم پانتوتنات در جیره‌های خالص شده ضروری است اگر چه برای درآوردن پرها به طور طبیعی 30ـ10 میلی‌گرم از این ماده مورد نیاز است. مطالعات تکمیلی نشان دادند که میزان نیاز بلدرچین‌ها به این ماده تا 5 هفتگی mg/kg 40 می‌باشد.
در بلدرچین‌های مادر برای برخورداری از باروری مطلوب و قابلیت جوجه درآوری بالا mg/kg 10 کلسیم پانتوتنات نیاز است. تخم‌های حاصله از بلدرچین‌های ماده ای که دچار کمبود اسید پانتوتنیک در جیره بوده اند، در اواخر دوره انکوباسیون تلف می‌شدند و خونریزی‌های جنینی، خیز و جنین دارای پاهای خمیده در آنها قابل مشاهده بود.
کولین
بلدرچین ژاپنی در حال رشد، در مقایسه با طیور معمولی نیازمند مقادیر بالاتری از کولین برای حمایت از حداکثر رشد و پیش‌گیری از وقوع نرمی استخوان، حفظ حداکثر وزن تخم، تولید تخم و قابلیت جوجه درآوری است. بلدرچین بالغ به مقادیر بالاتری کولین در مقایسه با طیور تخم‌گذار نیازمندند که حدود mg/kg3100 جیره می‌باشد.
اسیدفولیک
کمبود اسیدفولیک در بلدرچین در حال رشد سبب رشد نامناسب پرها، تلفات بالا، ضعف پاها و فلج گردن می‌شود این علایم مشابه علایم قابل مشاهده در بوقلمون است. جوجه‌های بلدرچین نیز از کم‌خونی و سندروم پنجه خمیده رنج می‌برند. میزان اسیدفولیک مورد نیاز در بلدرچین در حال رشد معادل mg/kg 36/0 ـ 3/0 برای جیره است.

بیوتین
مطالعات نشان داده اند که بیوتین زیادتری نسبت به سایر طیور برای کسب وزن و تولید تخم‌مرغ بیشتر مورد نیاز است.

ویتامین B12 (بیانوکوبالآسین)
ویتامین B12 برای رشد پرهای قرمز معمولی ضروری است. برای دستیابی به قابلیت جوجه درآوردن بهتر، وجود مقادیر کافی اسید پانتوتنیک و ویتامین B12 ضروری است. مقادیر مشابهی از ویتامین ب کمپلکس را می‌توان در تمامی اقلام غذایی یافت. بایستی تأکید نمود که ویتامین B12 فقط در غذاهای با منشأ دامی یافت می‌شوند.

 

خرید و فروش جوجه بلدرچین یک روزه تا بالغ.

بهترین نژادهای ژاپنی  (اصلاح شده)

حمل بار با ماشین های مخصوص و افراد مجرب.

قیمت روز بلدرچین را از ما بخواهید: 09378278795 سلیمخانیان

بهترین خریدار بلدرچین با بلاترین قیمت.

پرداخت پول به صورت نقدی (چک روز)

کانال پرورش دهندگان بلدرچین کشور افتتاح شد.
با عضویت در این کانال میتوانید دست واسطه هارو در این صنعت جدید و پر رونق کوتاه کنید.
💡اعلام روزانه قیمت جوجه بلدرچین یک روزه تا بلدرچین آماده کشتار و بلدرچین تخم گذار و تخم بلدرچین و .....
💡نکته های آموزشی برای پرورش دهندگان بلدرچین
💡همچنین کسانی که قصد خرید یا فروش بلدرچین را دارند میتوانند با ارتباط با مدیر و استفاده از کانال این کار را انجام دهند.

آی دی مدیر: https://t.me/Poultry98
کانال : https://t.me/iranquail

پرورش بلدرچین و فروش جوجه یکروزه بلدرچین

بلدرچین با داشتن بسیاری ویژگی های مناسب مانند: جثه کوچک، رشد سریع، بلوغ زود رس، تولید بالای تخم، فاصله نسلی کوتاه، کمترین نیاز به محیط پرورشی از نظر مساحت، خوراک کم، مقاومت به شوری جیره، دوره کوتاه جوجه کشی، مقاومت بالا نسبت به بسیاری از بیماریهای متداول، کیفیت بالای گوشت و تخم، هزینه کم تغذیه و درمان و بازگشت سرمایه سریع، نیاز به سرمایه گذاری کم در بخش هزینه های ثابت و جاری، بهای مناسب گوشت و تخم در بازار، افزایش میزان تقاضا جهت محصولات و مواردی نظیر اینها، بعنوان پرنده ای با ارزش و اقتصادی شناخته شده و هم اکنون در بسیاری  از کشورهای جهان پرورش داده می شود. بویژه اینکه در سالیان اخیر و پیامد رشد فکری عموم جامعه در مورد کیفیت تغذیه شاهد افزایش تقاضا جهت گوشت و تخم این پرنده می باشیم و پرورش دهندگانی که توانسته اند با بکارگیری روشهای علمی و فنی نوین به کمیت و کیفیت مطلوب در تولید دست پیدا کنند دارای سود تضمین شده در بازار می باشند.
پس همانطور گفته شد بهترین حالت جهت پرورش این پرنده و تضمین سود در آینده استفاده از خط کامل پرورش شامل: پرورش مادرها، جوجه کشی، پروار و کشتار می باشد و در این میان استفاده از دانش فنی جهت ساخت و ساز و طراحی علمی سالنهای پرورش، استفاده از خطوط کشتار و بسته بندی مدرن که با دقت و کیفیت بالا اقدام به کشتار و بسته بندی لاشه می نمایند و همچنین بهره گیری از اصول نوین علمی جهت تهیه جیره هائی که در عین ارزان تر بودن بهترین بازدهی را در رشد و تولید داشته باشند، متضمن تداوم کار سودآوری بیشتر خواهند بود.



شناخت بلدرچین در رده بندی جانوری ( جانور شناسی ) :
بلدرچین را در زبان فارسی کرک یا بد بده نیز می نامند
مجمع پرنده شناسان آمریکا ( 1983) و شین وایتوا (1994) بلدرچین را به شرح زیر طبقه بندی می کنند :
سلسله : جانوری
شاخه : مهره داران
رده : پرندگان‌
راسته : مرغان
خانواده : قرقاول سانان یا ماکیان ها
زیر خانواده : مرغان مزرعه یا زیر مجموعه کبک سانان
جنس : بلدرچین
و به یکی ازگونه های زیر تعلق دارد :
1- Coturnix .coturnix(common quail) : اروپا ، اسیا ، آفریقا
2-Coturnix japonica (Japanese guail) : مانگولیا ، ساخالین ، ژاپن
3-Coturnix coromandelica (black-breast –guail ) : هند ، سیلان ، برمه
4- coturnix delegorguei (harleguin guail) : آفریقا و عربستان
5-coturnix pectoralis (pectoral guail) : استرالیا
تا کنون 6 نژاد و 60 لاین بلدرچین ثبت شده است که 34 لاین را لاینهای موتاسیونی تشکیل می دهند . پنج سویه بلدرچین ژاپنی که بر اساس رنگ بدن طبقه بندی می شوند بر اساس زیر وجود دارند.
1-Pharach ( نوع وحشی) :
این نژاد دارای بیشترین جمعیت در دنیا می باشد و نامهای مختلفی برای آن عنوان شده است . این سویه رنگ های پر مخلوط داشته همراه با رنگ های سیاه و سایه های مختلف که ترکیب رنگ قهوه ای را دارای می باشد .
2-Tuxedo :
این سویه از نوع بلدرچین دو رنگ است . سطح شکم ،گردن و صورت سفید و بقیه قسمتهای بدن قهوه ای رنگ می باشد .
3- Panda :
نوعی بلدرچین با پرهای سفید که قسمت هایی از آن تیره می باشد .
4- Manchurian golden :
این سویه پرنده هایی به رنگ طلایی یا رنگ گندمی می باشد. این سویه با نوع وحشی ( Pharach ) شباهت زیادی دارد .
5- British Range :
در این سویه رنگ بدن قهوه ای تیره می باشد بطوریکه برخی از افراد آنها را با نام بلدرچین قهوه ای می شناسند در حالی که استفاده از این نام اشتباه است زیرا بلدرچین قهوه ای نام یک بلدرچین نژاد استرالیایی است که از لحاظ جثه بزرگتر و از لحاظ رنگ متمایل به خاکستری می باشد .
به طور کلی دو گونه بلدرچین ژاپنی و اروپایی بسیار مورد توجه هستند که میان این دو گونه رابطه بسیار نزدیکی وجود دارد . بلدرچینی های ژاپنی بیشتر در جزایر ژاپن پراکنده هستند و نوع وحشی این پرنده به صورت جفت در تابستان در نواحی شمال و در زمستان در نواحی جنوبی جزیره زندگی میکنند . در حالیکه بلدرچین های اروپایی ازگسترش وسیعی در اروپا ، سیبری ، ایران ، ترکیه ومصر بر خوردارهستند . با این حال شباهت های بسیاری بین بلدرچین ژاپنی و اروپایی وجود دارد وتنها تفاوت آنها در اندازه بدن و جثه می باشد به گونه ای که بلدرچین اروپایی دارای طول بدن 18 سانتی متر و بلدرچین ژاپنی دارای طول بدن 15 سانت می باشد .

در ایران هنوز جایی که روی نزادا کار کنن یا تشخیص نزاد خالص بدن وجود نداره اصلا نراد خالص یا خالص سازی صفات مرغوب یا اصلاح ژتیکی انجام نشده اون نژادایم که بودن اونقدر جفتگیریهای هم خونی زیاد شده که الان نقصهای جوجه ویا اختلاف وزنگیری و یکدست نبودن گله انواع اقسام رنگها جثهها و... تو گله ۱۰۰۰۰ من قابل مشاهدست چون فاصله بین نسلها کمه این کار شدنی و راحته که انشاالله در دستور کار مسئولین قرار میگیره مسئول طرحم من میشم.

ژنتیک بلدرچین :
تعداد کروموزوم های بلدرچین 78 عدد می باشد . ( 78=n 2) بلدرچین ژاپنی به همخونی بسیار حساس می باشد با روری پایینی در سویه های خویش جفت ممکن است باعث کاهش تولید تخم در ماده ها و تولید اسپرم ضعیف یا کاهش میزان جفتگیری در نر ها شود

 

راهنمای پیشگیری از بیماری ها در بلدرچین

پیشگیری
باید این مهم را به خاطر داشت که می توان از بروز اکثر بیماری های ویروسی با بکارگیری یک مدیریت خوب و کاربردی پیشگیری کرد . لانه ها باید تمیز و دارای تهویه و دمای مناسب باشند و از ورود جانوران موذی به آنها ممانعت شود.
بلدرچین نباید با انواع دیگر پرندگان پرورش داده شود، زیرا به خوبی مشخص شده که گونه های مختلف پرندگان دارای حساسیت های متفاوت در برابر ارگانیسم های عامل بیماری هستند.
از آنجا که بلدرچین های جوان به بیماری حساس تر هستند بنابراین آنها باید جدا از بلدرچین های مادر پرورش یابند زیرا بلدرچین های مادر ممکن است به طور تحت بالینی با میکروارگانیسم هائی آلوده باشند و یا به عنوان حاملین عوامل بیماریزا عمل کنند.
در مزارع بزرگ پرورش بلدرچین توصیه می شود که سرپرست های مستقل جهت مراقبت از این پرنده ها گماشته شوند. شواهدی مبنی بر انتشار بیماری های خاصی مانند لکوز در مزارعی که بلدرچین و ماکیان به طور جداگانه پرورش می یابند ولی سرپرست آنها یکی است، وجود دارد. برعکس بلدرچین های ژاپنی ممکن است به عفونتهای تحت بالینی مبتلا شوند و آن را به سایر گونه های پرندگان انتقال دهند.
این پرندگان باید با غذای مناسب که از منبع مورد اطمینان خریداری شده تغذیه شوند. غذا باید در مکان خشک نگهداری شده و از رشد کپکها ممانعت بعمل آید و همچنین باید از جانوران موذی که ممکن است سبب ایجاد بیماری یا انتقال میکروارگانیسمها شوند محافظت گردد. این پرندگان باید به طور مرتب و روزمره بازبینی شده و اگر نشانه هائی از قبیل کزکردگی، لرزش، فلجی را نشان دادند جهت معاینه به دامپزشک ارجاع داده شوند.

پیشگیری در خلال شیوع بیماری
هنگامی که بیماری شیوع پیدا می کند صاحبان مزارع باید به توصیه هائی مبنی بر جداسازی پرندگان سالم از بیمار عمل کنند. زیرا کانی بالیسم ، خوردن مواد دفعی پرندگان بیمار و انتقال از طریق آئروسل سبب انتشار بیماری خواهد شد. توصیه می شود که لاشه ها سوزانده و یا به وسیله آهک مدفون شوند و تمام محل ضدعفونی گردد. همچنین انکوباتورها ضدعفونی شده و جوجه بلدرچین های تازه هچ شده در محلهای ضدعفونی شده پرورش یابند. منبع شیوع بیماری در صورت امکان شناسائی گردد و با اقدامات پیشگیری کننده مناسب بیماری تحت کنترل درآید.
بلدرچین ژاپنی با این که نسبت به برخی از بیماریها مقاوم است ولی نسبت به ابتلا طبیعی به اکثر بیماریهای ویروسی ماکیان حساس می باشد به خصوص هنگامی که تحت شرایط مدیریتی ضعیف پرورش یابد. هرچند تعداد گزارشهای مربوط به وقوع طبیعی بیماری در بلدرچین ها در مقایسه با ماکیان دیگر کمتر می باشد. اما این موضوع ممکن است ناشی از این واقعیت باشد که تعداد معدودی مزرعه پرورش بلدرچین وجود دارد. با توجه به پیشرفتهای اخیر در امر روشهای فنی تشخیصی در ویروس شناسی این احتمال وجود دارد که موارد بیشتری از وقوع طبیعی بیماری های ویروسی خصوصا آنهائی که ناشی از اعضای گروه آدنوویروس هستند گزارش شوند.


 

تغذیه بلدرچین

 

مواد غذایی تشکیل‌دهنده جیره بلدرچین عبارتند از: آب، پروتئین، کربوهیدرات، چربی، مواد معدنی و ویتامین‌ها.
اگرچه تمامی این اقلام ضروری هستند،‌ اما آب کافی، به عنوان مهم‌ترین ماده‌ غذایی محسوب می‌گردد. آب پاکیزه و تمیز بایستی به طور منظم و دائم به خصوص تحت شرایط گرم و مرطوب در اختیار پرندگان باشد. بلدرچین به حداقل 2 برابر وزن خویش نیاز به آب دارد. و برابر با وزن خویش نیازمند غذا بر حسب ماده خشک هستند. در صورت مصرف قدری نمک اضافی در جیره یا در فصول خشک سال میزان نیاز به آب نیز افزایش می‌یابد.
در این مقاله سعی شده نیازهای غذائی بلدرچینهای ژاپنی بویژه در مواد ضروری جیره تشریح گردد.

پروتئین
پروتئین، اسیدهای آمینه مورد نیاز برای رشد و تولید تخم را فراهم می‌آورد. نیازمندی‌های بلدرچین در زمینه پروتئین جیره تحت‌تأثیر میزان انرژی متابولیزه و سایر اجزاء مصرفی در ساخت جیره مصرفی بلدرچین قرار دارد. تحقیقات پیشین نشان داد که گله‌های بلدرچین با موفقیت با مصرف جیره‌های استارتر بوقلمون حاوی حدود 28ـ21% پروتئین خام پرورش داده شده‌اند. پرفسور لی و همکاران نشان دادند که برای جیره استارتر میزان پروتئین خام برابر با 21% مورد نیاز است که می توان اندازه آن را تا 3 هفتگی به 20% کاهش داد.
پروتئین گران‌قیمت‌ترین ماده غذایی است و بایستی از منابع باکیفیت بالا تأمین شود. کیفیت پروتئین براساس اسیدهای آمینه تشکیل دهنده ماده غذایی و قابلیت دسترسی اسیدهای آمینه پس از هضم از دستگاه گوارش بلدرچین تعیین می‌شود. اسیدهای آمینه به عنوان اجزاء سازنده پروتئین‌ها محسوب می‌شوند از میان 19 اسیدآمینه مورد نیاز بلدرچین، 13 اسیدآمینه، انواع ضروری تلقی شده و بایستی از طریق جیره تأمین شوند و 6 اسیدآمینه نیز غیرضروری است چرا که در بدن ساخته می‌شوند و لازم نیست که ضرورتاً در داخل جیره باشند.
13 اسیدآمینه ضروری عبارتند از: آرژنین، سیستین، گلیسین،‌هیستیدین، ایزولوسین، لوسین، لیزین، متیونین، فنیل آلانین،‌ ترسوانین،‌ تریپتوفان،‌ ایتروزیی و روایس. مواد غذایی از لحاظ کیفی وکمی و از لحاظ اسیدهای آمینه با یکدیگر متفاوت اند. جیره بلدرچین عمدتاً از اقلام گیاهی تشکیل شده است. بهترین اقلام گیاهی مصرفی در جیره عبارتند از: ذرت، کنجاله سویا،‌سورگوم، برنج و سبوس گندم.
متیونین و لیزین اغلب به میزان اندکی در منابع گیاهی یافت می‌شوند اما به هر حال متیونین و لیزین سنتیک معمولاً برای متعادل کردن به ترکیب اسیدهای آمینه به جیره افزوده می‌شوند.
در حالیکه اقلام حاوی پروتئین‌ مانند پودر ماهی، پودر گوشت و استخوان و غیره، منابع خوبی برای تامین اسیدهای آمینه ضروری تلقی می‌شوند اما اغلب گران‌قیمت‌تر از اقلام پروتئین گیاهی بوده و میزان مصرف کمتری دارند بعلاوه اینکه سایر مواردی نظیر امکان انتقال برخی بیماریها از طریق منابع پروتئین حیوانی موجب بروز محدودیتهائی در خصوص استفاده از این مواد می گردند.

انرژی
میزان غذای مصرفی به میزان انرژی قابل متابولیزه (ME) جیره، سن پرندگان، وضعیت تولید مثلی و دمای محیط بستگی دارد. در مناطق با آب و هوای معتدل انرژی مورد نیاز برای بلدرچینهای در حال رشد 2600 تا 3000 کیلوکالری انرژی متابولیزه در هر کیلوگرم گزارش شده است.
در حالی که تحقیقات ما در شرایط حاره‌ای نشان داد که میزان انرژی مورد نیاز 2800 کیلوکالری ME/kg در مورد بلدرچین‌های در حال رشد می‌باشد. که برای بلدرچیـن‌های تخم‌گذار به 2550 کیلوکالری ME/kg بالغ می‌گردد.
اگر چه افزایش انرژی از 2600 تا 2800 کیلوکالری ME/kg بر وزن‌گیری اثری ندارد، ولی به طور قابل توجهی بر بهره‌وری جیره مصرفی تأثیر می‌گذارد چرا که میزان جیره مصرفی به شدت کاهش می‌یابد.
منبع اصلی تأمین انرژی دانه‌های غلات هستند که اجزاء اصلی جیره محسوب می‌شوند. در بیشتر جیره‌ها چربی‌های حیوانی و گیاهی نیز برای تامین مقادیر بالاتر انرژی مصرف می‌شوند.

ویتامین‌ها
ویتامین‌ها را می‌توان تحت دسته ویتامین‌های محلول در چربی (K, F, D, A) و محلول در آب (ب ـ کمپلکس) طبقه‌بندی نمود. بسیاری از ویتامین‌ها کاملاً پایداراند و گروهی نیز به سرعت در مواجه با گرما، نور خورشید یا هوا فاسد می‌شوند. بلدرچین‌های پرورشی در داخل سالن کاملاً به ویتامین‌های موجود در جیره غذایی وابسته‌اند که بایستی با مقادیر و نسبت‌های صحیحی به کار گرفته شوند. چرا که آنها به منابع طبیعی این مواد دسترسی ندارند.
کارکردهای اصلی ویتامین‌ها به شرح ذیل می‌باشد:

ویتامین A
ویژگی اساسی ویتامین ‌A کارکرد آن در اطمینان ‌بخشی به رشد کافی و به عنوان وسیله‌ای برای کمک به پرنده در مقاومت در برابر بیماری است. ویتامین A برای بینایی، تولید تخم‌مرغ و تولید مثل ضروری است. بلدرچین ‌های تخم‌گذار دریافت کننده مقادیر ناکافی ویتامین A ، تخم‌های کمتری می‌گذارند و تخم‌های گذاشته شده نیز اغلب به جوجه تبدیل نمی‌شوند. برای جوجه درآوری و باروری بهتر بلدرچین‌های ماده وجود IU 2500 ویتامین A به ازای هر کیلوگرم خوراک مورد نیاز می‌باشد همچنین قابلیت جوجه درآوردن و بقاء جوجه‌های تازه از تخم خارج شده با مصرف 3200 واحد بین‌المللی ویتامین A در هر کیلوگرم جیره ارتقاء خواهد یافت.
این ویتامین در بدن پرنده از مولکول‌های مولد خود یعنی کاروتن شکل می‌گیرد که در سبزیجات و ذرت زرد یافت می‌شود. خرد کردن اقلام غذایی احتمال از بین رفتن و بی اثر شدن این ویتامین را در طول نگه‌داری تسریع می‌کند. به خصوص اگر محل نگه‌داری گرم و مرطوب باشد چرا که تماس با هوا موجبات نابودی این ویتامین را فراهم می‌آورد. در نتیجه، صنعت تولید خوراک دام به ویتامین A دریافتی از طریق اقلام غذایی کفایت نمی‌کند. ویتامین A خشک یا پایدار شده برای برآورده‌سازی نیازهای پرنده به جیره افزوده می‌گردد. طبق مطالعات انجام گرفته افزودن 4000 واحد بین‌المللی ویتامین A به ازای هر کیلوگرم جیره برای رشد و تولید مثل مطلوب بلدرچین‌ها کفایت می‌کند.

ویتامین D
ویتامین D اشکال مختلفی دارد. امّا D2 و D3 مهم‌ترین اشکال موجود محسوب می ‌شوند. ویتامین D3 برای بلدرچین جنبه ضروری دارد. ویتامین D به جذب کلسیم و فسفر از دستگاه گوارش و ترکیب کلسیم بر پوسته تخم‌ بلدرچین کمک می‌کند.
فوراتد (1979) نشان داد که محدودیت غذایی ویتامین D3 کمکی، علی‌رغم کاستن از میزان جیره دریافتی، از وزن بدن پرندگان نر و ماده نمی‌کاهد. با این وجود، ‌تولید تخم از 74% به 20% کاهش نشان می‌دهد. در آزمایش دیگری، بلدرچین نر بالغ با مصرف جیره غذایی فاقد ویتامین D3 به مدت یک سال همچنان شرایط بدنی خوب خود را حفظ نمودند. اما تلفات 90 و 16% به ترتیب در بلدرچین‌های نر و ماده دیده شد. در حالتی که هر دو از تعادل منفی کلسیم به یک حدود رنج می بردند.
وجود ویتامین ‌D با نور خورشید مرتبط است چرا که تابش نور خورشید ساخته شدن ویتامین D در بدن پرنده را تحریک می‌کند. متأسفانه بلدرچین‌های تخم‌گذار به ندرت در معرض نور مستقیم خورشید قرار دارند و بنابراین میزان ساخت ویتامین D در بدن آنها محدود است. تولید کنندگان بلدرچین به طور معمولی ویتامین D را به مقادیر موردنیاز به جیره پرنده می‌افزایند تا اهداف تولیدی را با کمک آنها و نیز با استفاده از ویتامین D موجود در اجزا جیره برآورده سازند.

ویتامین E
کمبود ویتامین E سبب بروز بیماری در دستگاه عصبی جوجه‌ها با نام بیماری جوجه دیوانه (آنسفالومالاسی) می‌گردد. همچنین وجود این ویتامین در گله‌های مادر برای برخورداری از قابلیت جوجه درآوری مناسب تخم‌ها ضروری است. آنسفالومالاسی با وجود مقادیری از چربی‌های غیراشباع حساس در برابر فساد و تندشدگی رُخ می‌دهد. در این حالت بهتر است مقداری ترکیبات آنتی‌اکسیدان برای جلوگیری از فساد چربی‌ها بدان افزوده شوند.
کمبود ویتامین E در جیره‌های حاوی پروتئین سویا و نشاسته، بر وزن بدن،‌ میزان مصرف جیره یا تولید تخم بلدرچین ژاپنی تأثیری ندارد. با این حال، سبب ناباروری در میان بلدرچین‌های نر می‌گردد که با افزودن IM 40 ویتامین E به هر کیلوگرم جیره برای مدت 2 هفته رفع می‌گردد. باروری و قابلیت جوجه درآوری تخم بلدرچینهائی که با جیره معمولی حاوی گلوکز و کنجاله سویا، اما دارای مقادیر ناکافی ویتامین E، تغذیه شده اند پس از 20 هفته به شدت کاهش می‌یابد و ادامه مصرف این جیره برای مدت 35 هفته سبب آنسفالومالاسی یا دیستروفی عضلانی می‌گردد.
دانه‌ها و کنجاله یونجه مهم‌ترین منابع طبیعی ویتامین E به شمار می‌آیند.

ویتامین K
ویتامین K یک عنصر ضروری در ساخت پروترومبین به شمار می‌آید که ماده شیمیایی ضروری برای لخته شدن خون است و کمبود آن می‌تواند به پارگی عروق خونی و خونریزی گسترده منجر شود. ویتامین ‌K به طور طبیعی در تمام غذاها به خصوص کنجاله شبدر مصری یافت می‌شود. میزان نیاز کم است و مصرف IU/kg2 در شرایط معمولی کفایت می‌کند. در صورت بروز مشکل می توان از محصولات سنتیتک محلول در آب ویتامین K3 استفاده کرد.

ویتامین ب ـ کمپلکس
این ویتامین‌ها به خوبی در غلات و دانه‌ها یافت می‌شوند و کمبود آنها به طور معمول رخ نمی‌دهد. کارکردهای اصلی ویتامین‌های گروه B کمک به بلدرچین در دست‌یابی به رشد مطلوب است.
تیامین (ویتامین B1)
وجود این ویتامین برای متابولیسم کربوهیدراتها ضروری است.
علائم کلاسیک پلمی نوریت در جوجه‌های بلدرچین تازه از تخم خارج شده ای که با جیره بوقلمون مادر حاوی 2/3 میلی گرم تیامین در کیلوگرم تغذیه می شدند، گزارش شده است.
این بلدرچین‌ها پاسخ مناسبی را در برابر تزریق ویتامین از خود نشان دادند. بلدرچین‌های ژاپنی مادر نیاز بیشتری به تیامین دارند که mg/kg 8/0 جیره گزارش گردیده است.
ریبوفلاوین (ویتامین B2)
در صورت فقدان ویتامین B12 و ،ویتامین C ، مقدارmg 8 ریبوفلاوین به ازای هر کیلوگرم جیره پیشنهاد شده است که در حضور این ویتامین‌ها به 4 میلی‌گرم کاهش می‌یابد. علائم نشان دهنده کمبود ریبوفلاوین عبارتند از: کاهش رشد، تلفات بالا، اختلال در ایستادن و وضعیت بدنی، که در بلدرچین‌ها فلج پنجه خمیده نامیده می‌شود. در صورت تداوم دو هفته‌ای کمبود ریبوفلاوین پرها نیز در نخواهند آمد.
مطالعات در مورد تأثیر کمبود ریبوفلاوین بر تکامل دستگاه تولید مثل و جنین در بلدرچین‌های ژاپنی، تلفات بالایی را در گروه مبتلا به کمبود ریبوفلاوین نشان داده است. مقادیر 4 و 8 میلی‌گرم/کیلوگرم برای حفظ و تداوم تولید جنین تخم لازم است. داده‌های حاصله از تعداد هچ‌های هفتگی نشان داد که افزودن مقادیر اندکی از ریبوفلاوین به جیره پایه می‌تواند بر افزایش موارد فلج پنجه خمیده بیانجامد در حالی که مصرف مقادیر بالاتر کاهش آن را به همراه دارد.

اسید نیکوتینیک
با خورانیدن یک جیره عاری از اسیدنیکوتینیک به بلدرچین 4 روزه کاهش رشد ملاحظه می گردد. همچنین جوجه‌های تازه از تخم خارج شده بلدرچین، 9 روز پس از مصرف این جیره تلف شدند. سن پرندگان تعیین کننده شدت علائم کمبود اسیدنیکوتینیک بود. کاهش مشخص در رشد، بسته شدن چشم‌ها، کاهش فعالیت و آتروفی شدید عضله سینه در بلدرچین‌های مصرف کننده جیره دچار کمبود اسیدنیکوتینیک مشاهده شد. مطالعات بیشتر نشان داد که وجود mg/kg 40 برای رشد طبیعی بلدرچین‌ها مناسب است.
اسیدپانتوتنیک
به منظور پیشگیری از تلفات و رشد طبیعی جوجه‌های بلدرچین مصرف مقادیر mg/kg 5/7 کلسیم پانتوتنات در جیره‌های خالص شده ضروری است اگر چه برای درآوردن پرها به طور طبیعی 30ـ10 میلی‌گرم از این ماده مورد نیاز است. مطالعات تکمیلی نشان دادند که میزان نیاز بلدرچین‌ها به این ماده تا 5 هفتگی mg/kg 40 می‌باشد.
در بلدرچین‌های مادر برای برخورداری از باروری مطلوب و قابلیت جوجه درآوری بالا mg/kg 10 کلسیم پانتوتنات نیاز است. تخم‌های حاصله از بلدرچین‌های ماده ای که دچار کمبود اسید پانتوتنیک در جیره بوده اند، در اواخر دوره انکوباسیون تلف می‌شدند و خونریزی‌های جنینی، خیز و جنین دارای پاهای خمیده در آنها قابل مشاهده بود.
کولین
بلدرچین ژاپنی در حال رشد، در مقایسه با طیور معمولی نیازمند مقادیر بالاتری از کولین برای حمایت از حداکثر رشد و پیش‌گیری از وقوع نرمی استخوان، حفظ حداکثر وزن تخم، تولید تخم و قابلیت جوجه درآوری است. بلدرچین بالغ به مقادیر بالاتری کولین در مقایسه با طیور تخم‌گذار نیازمندند که حدود mg/kg3100 جیره می‌باشد.
اسیدفولیک
کمبود اسیدفولیک در بلدرچین در حال رشد سبب رشد نامناسب پرها، تلفات بالا، ضعف پاها و فلج گردن می‌شود این علایم مشابه علایم قابل مشاهده در بوقلمون است. جوجه‌های بلدرچین نیز از کم‌خونی و سندروم پنجه خمیده رنج می‌برند. میزان اسیدفولیک مورد نیاز در بلدرچین در حال رشد معادل mg/kg 36/0 ـ 3/0 برای جیره است.

بیوتین
مطالعات نشان داده اند که بیوتین زیادتری نسبت به سایر طیور برای کسب وزن و تولید تخم‌مرغ بیشتر مورد نیاز است.

ویتامین B12 (بیانوکوبالآسین)
ویتامین B12 برای رشد پرهای قرمز معمولی ضروری است. برای دستیابی به قابلیت جوجه درآوردن بهتر، وجود مقادیر کافی اسید پانتوتنیک و ویتامین B12 ضروری است. مقادیر مشابهی از ویتامین ب کمپلکس را می‌توان در تمامی اقلام غذایی یافت. بایستی تأکید نمود که ویتامین B12 فقط در غذاهای با منشأ دامی یافت می‌شوند.

 

خرید و فروش جوجه بلدرچین یک روزه تا بالغ.

بهترین نژادهای ژاپنی  (اصلاح شده)

حمل بار با ماشین های مخصوص و افراد مجرب.

قیمت روز بلدرچین را از ما بخواهید: 09378278795 سلیمخانیان

بهترین خریدار بلدرچین با بلاترین قیمت.

پرداخت پول به صورت نقدی (چک روز)

کانال پرورش دهندگان بلدرچین کشور افتتاح شد.
با عضویت در این کانال میتوانید دست واسطه هارو در این صنعت جدید و پر رونق کوتاه کنید.
💡اعلام روزانه قیمت جوجه بلدرچین یک روزه تا بلدرچین آماده کشتار و بلدرچین تخم گذار و تخم بلدرچین و .....
💡نکته های آموزشی برای پرورش دهندگان بلدرچین
💡همچنین کسانی که قصد خرید یا فروش بلدرچین را دارند میتوانند با ارتباط با مدیر و استفاده از کانال این کار را انجام دهند.

آی دی مدیر: https://t.me/Poultry98
کانال : https://t.me/iranquail

پرورش بلدرچین و فروش جوجه یکروزه بلدرچین

بلدرچین با داشتن بسیاری ویژگی های مناسب مانند: جثه کوچک، رشد سریع، بلوغ زود رس، تولید بالای تخم، فاصله نسلی کوتاه، کمترین نیاز به محیط پرورشی از نظر مساحت، خوراک کم، مقاومت به شوری جیره، دوره کوتاه جوجه کشی، مقاومت بالا نسبت به بسیاری از بیماریهای متداول، کیفیت بالای گوشت و تخم، هزینه کم تغذیه و درمان و بازگشت سرمایه سریع، نیاز به سرمایه گذاری کم در بخش هزینه های ثابت و جاری، بهای مناسب گوشت و تخم در بازار، افزایش میزان تقاضا جهت محصولات و مواردی نظیر اینها، بعنوان پرنده ای با ارزش و اقتصادی شناخته شده و هم اکنون در بسیاری  از کشورهای جهان پرورش داده می شود. بویژه اینکه در سالیان اخیر و پیامد رشد فکری عموم جامعه در مورد کیفیت تغذیه شاهد افزایش تقاضا جهت گوشت و تخم این پرنده می باشیم و پرورش دهندگانی که توانسته اند با بکارگیری روشهای علمی و فنی نوین به کمیت و کیفیت مطلوب در تولید دست پیدا کنند دارای سود تضمین شده در بازار می باشند.
پس همانطور گفته شد بهترین حالت جهت پرورش این پرنده و تضمین سود در آینده استفاده از خط کامل پرورش شامل: پرورش مادرها، جوجه کشی، پروار و کشتار می باشد و در این میان استفاده از دانش فنی جهت ساخت و ساز و طراحی علمی سالنهای پرورش، استفاده از خطوط کشتار و بسته بندی مدرن که با دقت و کیفیت بالا اقدام به کشتار و بسته بندی لاشه می نمایند و همچنین بهره گیری از اصول نوین علمی جهت تهیه جیره هائی که در عین ارزان تر بودن بهترین بازدهی را در رشد و تولید داشته باشند، متضمن تداوم کار سودآوری بیشتر خواهند بود.



شناخت بلدرچین در رده بندی جانوری ( جانور شناسی ) :
بلدرچین را در زبان فارسی کرک یا بد بده نیز می نامند
مجمع پرنده شناسان آمریکا ( 1983) و شین وایتوا (1994) بلدرچین را به شرح زیر طبقه بندی می کنند :
سلسله : جانوری
شاخه : مهره داران
رده : پرندگان‌
راسته : مرغان
خانواده : قرقاول سانان یا ماکیان ها
زیر خانواده : مرغان مزرعه یا زیر مجموعه کبک سانان
جنس : بلدرچین
و به یکی ازگونه های زیر تعلق دارد :
1- Coturnix .coturnix(common quail) : اروپا ، اسیا ، آفریقا
2-Coturnix japonica (Japanese guail) : مانگولیا ، ساخالین ، ژاپن
3-Coturnix coromandelica (black-breast –guail ) : هند ، سیلان ، برمه
4- coturnix delegorguei (harleguin guail) : آفریقا و عربستان
5-coturnix pectoralis (pectoral guail) : استرالیا
تا کنون 6 نژاد و 60 لاین بلدرچین ثبت شده است که 34 لاین را لاینهای موتاسیونی تشکیل می دهند . پنج سویه بلدرچین ژاپنی که بر اساس رنگ بدن طبقه بندی می شوند بر اساس زیر وجود دارند.
1-Pharach ( نوع وحشی) :
این نژاد دارای بیشترین جمعیت در دنیا می باشد و نامهای مختلفی برای آن عنوان شده است . این سویه رنگ های پر مخلوط داشته همراه با رنگ های سیاه و سایه های مختلف که ترکیب رنگ قهوه ای را دارای می باشد .
2-Tuxedo :
این سویه از نوع بلدرچین دو رنگ است . سطح شکم ،گردن و صورت سفید و بقیه قسمتهای بدن قهوه ای رنگ می باشد .
3- Panda :
نوعی بلدرچین با پرهای سفید که قسمت هایی از آن تیره می باشد .
4- Manchurian golden :
این سویه پرنده هایی به رنگ طلایی یا رنگ گندمی می باشد. این سویه با نوع وحشی ( Pharach ) شباهت زیادی دارد .
5- British Range :
در این سویه رنگ بدن قهوه ای تیره می باشد بطوریکه برخی از افراد آنها را با نام بلدرچین قهوه ای می شناسند در حالی که استفاده از این نام اشتباه است زیرا بلدرچین قهوه ای نام یک بلدرچین نژاد استرالیایی است که از لحاظ جثه بزرگتر و از لحاظ رنگ متمایل به خاکستری می باشد .
به طور کلی دو گونه بلدرچین ژاپنی و اروپایی بسیار مورد توجه هستند که میان این دو گونه رابطه بسیار نزدیکی وجود دارد . بلدرچینی های ژاپنی بیشتر در جزایر ژاپن پراکنده هستند و نوع وحشی این پرنده به صورت جفت در تابستان در نواحی شمال و در زمستان در نواحی جنوبی جزیره زندگی میکنند . در حالیکه بلدرچین های اروپایی ازگسترش وسیعی در اروپا ، سیبری ، ایران ، ترکیه ومصر بر خوردارهستند . با این حال شباهت های بسیاری بین بلدرچین ژاپنی و اروپایی وجود دارد وتنها تفاوت آنها در اندازه بدن و جثه می باشد به گونه ای که بلدرچین اروپایی دارای طول بدن 18 سانتی متر و بلدرچین ژاپنی دارای طول بدن 15 سانت می باشد .

در ایران هنوز جایی که روی نزادا کار کنن یا تشخیص نزاد خالص بدن وجود نداره اصلا نراد خالص یا خالص سازی صفات مرغوب یا اصلاح ژتیکی انجام نشده اون نژادایم که بودن اونقدر جفتگیریهای هم خونی زیاد شده که الان نقصهای جوجه ویا اختلاف وزنگیری و یکدست نبودن گله انواع اقسام رنگها جثهها و... تو گله ۱۰۰۰۰ من قابل مشاهدست چون فاصله بین نسلها کمه این کار شدنی و راحته که انشاالله در دستور کار مسئولین قرار میگیره مسئول طرحم من میشم.

ژنتیک بلدرچین :
تعداد کروموزوم های بلدرچین 78 عدد می باشد . ( 78=n 2) بلدرچین ژاپنی به همخونی بسیار حساس می باشد با روری پایینی در سویه های خویش جفت ممکن است باعث کاهش تولید تخم در ماده ها و تولید اسپرم ضعیف یا کاهش میزان جفتگیری در نر ها شود

 

راهنمای پیشگیری از بیماری ها در بلدرچین

پیشگیری
باید این مهم را به خاطر داشت که می توان از بروز اکثر بیماری های ویروسی با بکارگیری یک مدیریت خوب و کاربردی پیشگیری کرد . لانه ها باید تمیز و دارای تهویه و دمای مناسب باشند و از ورود جانوران موذی به آنها ممانعت شود.
بلدرچین نباید با انواع دیگر پرندگان پرورش داده شود، زیرا به خوبی مشخص شده که گونه های مختلف پرندگان دارای حساسیت های متفاوت در برابر ارگانیسم های عامل بیماری هستند.
از آنجا که بلدرچین های جوان به بیماری حساس تر هستند بنابراین آنها باید جدا از بلدرچین های مادر پرورش یابند زیرا بلدرچین های مادر ممکن است به طور تحت بالینی با میکروارگانیسم هائی آلوده باشند و یا به عنوان حاملین عوامل بیماریزا عمل کنند.
در مزارع بزرگ پرورش بلدرچین توصیه می شود که سرپرست های مستقل جهت مراقبت از این پرنده ها گماشته شوند. شواهدی مبنی بر انتشار بیماری های خاصی مانند لکوز در مزارعی که بلدرچین و ماکیان به طور جداگانه پرورش می یابند ولی سرپرست آنها یکی است، وجود دارد. برعکس بلدرچین های ژاپنی ممکن است به عفونتهای تحت بالینی مبتلا شوند و آن را به سایر گونه های پرندگان انتقال دهند.
این پرندگان باید با غذای مناسب که از منبع مورد اطمینان خریداری شده تغذیه شوند. غذا باید در مکان خشک نگهداری شده و از رشد کپکها ممانعت بعمل آید و همچنین باید از جانوران موذی که ممکن است سبب ایجاد بیماری یا انتقال میکروارگانیسمها شوند محافظت گردد. این پرندگان باید به طور مرتب و روزمره بازبینی شده و اگر نشانه هائی از قبیل کزکردگی، لرزش، فلجی را نشان دادند جهت معاینه به دامپزشک ارجاع داده شوند.

پیشگیری در خلال شیوع بیماری
هنگامی که بیماری شیوع پیدا می کند صاحبان مزارع باید به توصیه هائی مبنی بر جداسازی پرندگان سالم از بیمار عمل کنند. زیرا کانی بالیسم ، خوردن مواد دفعی پرندگان بیمار و انتقال از طریق آئروسل سبب انتشار بیماری خواهد شد. توصیه می شود که لاشه ها سوزانده و یا به وسیله آهک مدفون شوند و تمام محل ضدعفونی گردد. همچنین انکوباتورها ضدعفونی شده و جوجه بلدرچین های تازه هچ شده در محلهای ضدعفونی شده پرورش یابند. منبع شیوع بیماری در صورت امکان شناسائی گردد و با اقدامات پیشگیری کننده مناسب بیماری تحت کنترل درآید.
بلدرچین ژاپنی با این که نسبت به برخی از بیماریها مقاوم است ولی نسبت به ابتلا طبیعی به اکثر بیماریهای ویروسی ماکیان حساس می باشد به خصوص هنگامی که تحت شرایط مدیریتی ضعیف پرورش یابد. هرچند تعداد گزارشهای مربوط به وقوع طبیعی بیماری در بلدرچین ها در مقایسه با ماکیان دیگر کمتر می باشد. اما این موضوع ممکن است ناشی از این واقعیت باشد که تعداد معدودی مزرعه پرورش بلدرچین وجود دارد. با توجه به پیشرفتهای اخیر در امر روشهای فنی تشخیصی در ویروس شناسی این احتمال وجود دارد که موارد بیشتری از وقوع طبیعی بیماری های ویروسی خصوصا آنهائی که ناشی از اعضای گروه آدنوویروس هستند گزارش شوند.


 

تغذیه بلدرچین

 

مواد غذایی تشکیل‌دهنده جیره بلدرچین عبارتند از: آب، پروتئین، کربوهیدرات، چربی، مواد معدنی و ویتامین‌ها.
اگرچه تمامی این اقلام ضروری هستند،‌ اما آب کافی، به عنوان مهم‌ترین ماده‌ غذایی محسوب می‌گردد. آب پاکیزه و تمیز بایستی به طور منظم و دائم به خصوص تحت شرایط گرم و مرطوب در اختیار پرندگان باشد. بلدرچین به حداقل 2 برابر وزن خویش نیاز به آب دارد. و برابر با وزن خویش نیازمند غذا بر حسب ماده خشک هستند. در صورت مصرف قدری نمک اضافی در جیره یا در فصول خشک سال میزان نیاز به آب نیز افزایش می‌یابد.
در این مقاله سعی شده نیازهای غذائی بلدرچینهای ژاپنی بویژه در مواد ضروری جیره تشریح گردد.

پروتئین
پروتئین، اسیدهای آمینه مورد نیاز برای رشد و تولید تخم را فراهم می‌آورد. نیازمندی‌های بلدرچین در زمینه پروتئین جیره تحت‌تأثیر میزان انرژی متابولیزه و سایر اجزاء مصرفی در ساخت جیره مصرفی بلدرچین قرار دارد. تحقیقات پیشین نشان داد که گله‌های بلدرچین با موفقیت با مصرف جیره‌های استارتر بوقلمون حاوی حدود 28ـ21% پروتئین خام پرورش داده شده‌اند. پرفسور لی و همکاران نشان دادند که برای جیره استارتر میزان پروتئین خام برابر با 21% مورد نیاز است که می توان اندازه آن را تا 3 هفتگی به 20% کاهش داد.
پروتئین گران‌قیمت‌ترین ماده غذایی است و بایستی از منابع باکیفیت بالا تأمین شود. کیفیت پروتئین براساس اسیدهای آمینه تشکیل دهنده ماده غذایی و قابلیت دسترسی اسیدهای آمینه پس از هضم از دستگاه گوارش بلدرچین تعیین می‌شود. اسیدهای آمینه به عنوان اجزاء سازنده پروتئین‌ها محسوب می‌شوند از میان 19 اسیدآمینه مورد نیاز بلدرچین، 13 اسیدآمینه، انواع ضروری تلقی شده و بایستی از طریق جیره تأمین شوند و 6 اسیدآمینه نیز غیرضروری است چرا که در بدن ساخته می‌شوند و لازم نیست که ضرورتاً در داخل جیره باشند.
13 اسیدآمینه ضروری عبارتند از: آرژنین، سیستین، گلیسین،‌هیستیدین، ایزولوسین، لوسین، لیزین، متیونین، فنیل آلانین،‌ ترسوانین،‌ تریپتوفان،‌ ایتروزیی و روایس. مواد غذایی از لحاظ کیفی وکمی و از لحاظ اسیدهای آمینه با یکدیگر متفاوت اند. جیره بلدرچین عمدتاً از اقلام گیاهی تشکیل شده است. بهترین اقلام گیاهی مصرفی در جیره عبارتند از: ذرت، کنجاله سویا،‌سورگوم، برنج و سبوس گندم.
متیونین و لیزین اغلب به میزان اندکی در منابع گیاهی یافت می‌شوند اما به هر حال متیونین و لیزین سنتیک معمولاً برای متعادل کردن به ترکیب اسیدهای آمینه به جیره افزوده می‌شوند.
در حالیکه اقلام حاوی پروتئین‌ مانند پودر ماهی، پودر گوشت و استخوان و غیره، منابع خوبی برای تامین اسیدهای آمینه ضروری تلقی می‌شوند اما اغلب گران‌قیمت‌تر از اقلام پروتئین گیاهی بوده و میزان مصرف کمتری دارند بعلاوه اینکه سایر مواردی نظیر امکان انتقال برخی بیماریها از طریق منابع پروتئین حیوانی موجب بروز محدودیتهائی در خصوص استفاده از این مواد می گردند.

انرژی
میزان غذای مصرفی به میزان انرژی قابل متابولیزه (ME) جیره، سن پرندگان، وضعیت تولید مثلی و دمای محیط بستگی دارد. در مناطق با آب و هوای معتدل انرژی مورد نیاز برای بلدرچینهای در حال رشد 2600 تا 3000 کیلوکالری انرژی متابولیزه در هر کیلوگرم گزارش شده است.
در حالی که تحقیقات ما در شرایط حاره‌ای نشان داد که میزان انرژی مورد نیاز 2800 کیلوکالری ME/kg در مورد بلدرچین‌های در حال رشد می‌باشد. که برای بلدرچیـن‌های تخم‌گذار به 2550 کیلوکالری ME/kg بالغ می‌گردد.
اگر چه افزایش انرژی از 2600 تا 2800 کیلوکالری ME/kg بر وزن‌گیری اثری ندارد، ولی به طور قابل توجهی بر بهره‌وری جیره مصرفی تأثیر می‌گذارد چرا که میزان جیره مصرفی به شدت کاهش می‌یابد.
منبع اصلی تأمین انرژی دانه‌های غلات هستند که اجزاء اصلی جیره محسوب می‌شوند. در بیشتر جیره‌ها چربی‌های حیوانی و گیاهی نیز برای تامین مقادیر بالاتر انرژی مصرف می‌شوند.

ویتامین‌ها
ویتامین‌ها را می‌توان تحت دسته ویتامین‌های محلول در چربی (K, F, D, A) و محلول در آب (ب ـ کمپلکس) طبقه‌بندی نمود. بسیاری از ویتامین‌ها کاملاً پایداراند و گروهی نیز به سرعت در مواجه با گرما، نور خورشید یا هوا فاسد می‌شوند. بلدرچین‌های پرورشی در داخل سالن کاملاً به ویتامین‌های موجود در جیره غذایی وابسته‌اند که بایستی با مقادیر و نسبت‌های صحیحی به کار گرفته شوند. چرا که آنها به منابع طبیعی این مواد دسترسی ندارند.
کارکردهای اصلی ویتامین‌ها به شرح ذیل می‌باشد:

ویتامین A
ویژگی اساسی ویتامین ‌A کارکرد آن در اطمینان ‌بخشی به رشد کافی و به عنوان وسیله‌ای برای کمک به پرنده در مقاومت در برابر بیماری است. ویتامین A برای بینایی، تولید تخم‌مرغ و تولید مثل ضروری است. بلدرچین ‌های تخم‌گذار دریافت کننده مقادیر ناکافی ویتامین A ، تخم‌های کمتری می‌گذارند و تخم‌های گذاشته شده نیز اغلب به جوجه تبدیل نمی‌شوند. برای جوجه درآوری و باروری بهتر بلدرچین‌های ماده وجود IU 2500 ویتامین A به ازای هر کیلوگرم خوراک مورد نیاز می‌باشد همچنین قابلیت جوجه درآوردن و بقاء جوجه‌های تازه از تخم خارج شده با مصرف 3200 واحد بین‌المللی ویتامین A در هر کیلوگرم جیره ارتقاء خواهد یافت.
این ویتامین در بدن پرنده از مولکول‌های مولد خود یعنی کاروتن شکل می‌گیرد که در سبزیجات و ذرت زرد یافت می‌شود. خرد کردن اقلام غذایی احتمال از بین رفتن و بی اثر شدن این ویتامین را در طول نگه‌داری تسریع می‌کند. به خصوص اگر محل نگه‌داری گرم و مرطوب باشد چرا که تماس با هوا موجبات نابودی این ویتامین را فراهم می‌آورد. در نتیجه، صنعت تولید خوراک دام به ویتامین A دریافتی از طریق اقلام غذایی کفایت نمی‌کند. ویتامین A خشک یا پایدار شده برای برآورده‌سازی نیازهای پرنده به جیره افزوده می‌گردد. طبق مطالعات انجام گرفته افزودن 4000 واحد بین‌المللی ویتامین A به ازای هر کیلوگرم جیره برای رشد و تولید مثل مطلوب بلدرچین‌ها کفایت می‌کند.

ویتامین D
ویتامین D اشکال مختلفی دارد. امّا D2 و D3 مهم‌ترین اشکال موجود محسوب می ‌شوند. ویتامین D3 برای بلدرچین جنبه ضروری دارد. ویتامین D به جذب کلسیم و فسفر از دستگاه گوارش و ترکیب کلسیم بر پوسته تخم‌ بلدرچین کمک می‌کند.
فوراتد (1979) نشان داد که محدودیت غذایی ویتامین D3 کمکی، علی‌رغم کاستن از میزان جیره دریافتی، از وزن بدن پرندگان نر و ماده نمی‌کاهد. با این وجود، ‌تولید تخم از 74% به 20% کاهش نشان می‌دهد. در آزمایش دیگری، بلدرچین نر بالغ با مصرف جیره غذایی فاقد ویتامین D3 به مدت یک سال همچنان شرایط بدنی خوب خود را حفظ نمودند. اما تلفات 90 و 16% به ترتیب در بلدرچین‌های نر و ماده دیده شد. در حالتی که هر دو از تعادل منفی کلسیم به یک حدود رنج می بردند.
وجود ویتامین ‌D با نور خورشید مرتبط است چرا که تابش نور خورشید ساخته شدن ویتامین D در بدن پرنده را تحریک می‌کند. متأسفانه بلدرچین‌های تخم‌گذار به ندرت در معرض نور مستقیم خورشید قرار دارند و بنابراین میزان ساخت ویتامین D در بدن آنها محدود است. تولید کنندگان بلدرچین به طور معمولی ویتامین D را به مقادیر موردنیاز به جیره پرنده می‌افزایند تا اهداف تولیدی را با کمک آنها و نیز با استفاده از ویتامین D موجود در اجزا جیره برآورده سازند.

ویتامین E
کمبود ویتامین E سبب بروز بیماری در دستگاه عصبی جوجه‌ها با نام بیماری جوجه دیوانه (آنسفالومالاسی) می‌گردد. همچنین وجود این ویتامین در گله‌های مادر برای برخورداری از قابلیت جوجه درآوری مناسب تخم‌ها ضروری است. آنسفالومالاسی با وجود مقادیری از چربی‌های غیراشباع حساس در برابر فساد و تندشدگی رُخ می‌دهد. در این حالت بهتر است مقداری ترکیبات آنتی‌اکسیدان برای جلوگیری از فساد چربی‌ها بدان افزوده شوند.
کمبود ویتامین E در جیره‌های حاوی پروتئین سویا و نشاسته، بر وزن بدن،‌ میزان مصرف جیره یا تولید تخم بلدرچین ژاپنی تأثیری ندارد. با این حال، سبب ناباروری در میان بلدرچین‌های نر می‌گردد که با افزودن IM 40 ویتامین E به هر کیلوگرم جیره برای مدت 2 هفته رفع می‌گردد. باروری و قابلیت جوجه درآوری تخم بلدرچینهائی که با جیره معمولی حاوی گلوکز و کنجاله سویا، اما دارای مقادیر ناکافی ویتامین E، تغذیه شده اند پس از 20 هفته به شدت کاهش می‌یابد و ادامه مصرف این جیره برای مدت 35 هفته سبب آنسفالومالاسی یا دیستروفی عضلانی می‌گردد.
دانه‌ها و کنجاله یونجه مهم‌ترین منابع طبیعی ویتامین E به شمار می‌آیند.

ویتامین K
ویتامین K یک عنصر ضروری در ساخت پروترومبین به شمار می‌آید که ماده شیمیایی ضروری برای لخته شدن خون است و کمبود آن می‌تواند به پارگی عروق خونی و خونریزی گسترده منجر شود. ویتامین ‌K به طور طبیعی در تمام غذاها به خصوص کنجاله شبدر مصری یافت می‌شود. میزان نیاز کم است و مصرف IU/kg2 در شرایط معمولی کفایت می‌کند. در صورت بروز مشکل می توان از محصولات سنتیتک محلول در آب ویتامین K3 استفاده کرد.

ویتامین ب ـ کمپلکس
این ویتامین‌ها به خوبی در غلات و دانه‌ها یافت می‌شوند و کمبود آنها به طور معمول رخ نمی‌دهد. کارکردهای اصلی ویتامین‌های گروه B کمک به بلدرچین در دست‌یابی به رشد مطلوب است.
تیامین (ویتامین B1)
وجود این ویتامین برای متابولیسم کربوهیدراتها ضروری است.
علائم کلاسیک پلمی نوریت در جوجه‌های بلدرچین تازه از تخم خارج شده ای که با جیره بوقلمون مادر حاوی 2/3 میلی گرم تیامین در کیلوگرم تغذیه می شدند، گزارش شده است.
این بلدرچین‌ها پاسخ مناسبی را در برابر تزریق ویتامین از خود نشان دادند. بلدرچین‌های ژاپنی مادر نیاز بیشتری به تیامین دارند که mg/kg 8/0 جیره گزارش گردیده است.
ریبوفلاوین (ویتامین B2)
در صورت فقدان ویتامین B12 و ،ویتامین C ، مقدارmg 8 ریبوفلاوین به ازای هر کیلوگرم جیره پیشنهاد شده است که در حضور این ویتامین‌ها به 4 میلی‌گرم کاهش می‌یابد. علائم نشان دهنده کمبود ریبوفلاوین عبارتند از: کاهش رشد، تلفات بالا، اختلال در ایستادن و وضعیت بدنی، که در بلدرچین‌ها فلج پنجه خمیده نامیده می‌شود. در صورت تداوم دو هفته‌ای کمبود ریبوفلاوین پرها نیز در نخواهند آمد.
مطالعات در مورد تأثیر کمبود ریبوفلاوین بر تکامل دستگاه تولید مثل و جنین در بلدرچین‌های ژاپنی، تلفات بالایی را در گروه مبتلا به کمبود ریبوفلاوین نشان داده است. مقادیر 4 و 8 میلی‌گرم/کیلوگرم برای حفظ و تداوم تولید جنین تخم لازم است. داده‌های حاصله از تعداد هچ‌های هفتگی نشان داد که افزودن مقادیر اندکی از ریبوفلاوین به جیره پایه می‌تواند بر افزایش موارد فلج پنجه خمیده بیانجامد در حالی که مصرف مقادیر بالاتر کاهش آن را به همراه دارد.

اسید نیکوتینیک
با خورانیدن یک جیره عاری از اسیدنیکوتینیک به بلدرچین 4 روزه کاهش رشد ملاحظه می گردد. همچنین جوجه‌های تازه از تخم خارج شده بلدرچین، 9 روز پس از مصرف این جیره تلف شدند. سن پرندگان تعیین کننده شدت علائم کمبود اسیدنیکوتینیک بود. کاهش مشخص در رشد، بسته شدن چشم‌ها، کاهش فعالیت و آتروفی شدید عضله سینه در بلدرچین‌های مصرف کننده جیره دچار کمبود اسیدنیکوتینیک مشاهده شد. مطالعات بیشتر نشان داد که وجود mg/kg 40 برای رشد طبیعی بلدرچین‌ها مناسب است.
اسیدپانتوتنیک
به منظور پیشگیری از تلفات و رشد طبیعی جوجه‌های بلدرچین مصرف مقادیر mg/kg 5/7 کلسیم پانتوتنات در جیره‌های خالص شده ضروری است اگر چه برای درآوردن پرها به طور طبیعی 30ـ10 میلی‌گرم از این ماده مورد نیاز است. مطالعات تکمیلی نشان دادند که میزان نیاز بلدرچین‌ها به این ماده تا 5 هفتگی mg/kg 40 می‌باشد.
در بلدرچین‌های مادر برای برخورداری از باروری مطلوب و قابلیت جوجه درآوری بالا mg/kg 10 کلسیم پانتوتنات نیاز است. تخم‌های حاصله از بلدرچین‌های ماده ای که دچار کمبود اسید پانتوتنیک در جیره بوده اند، در اواخر دوره انکوباسیون تلف می‌شدند و خونریزی‌های جنینی، خیز و جنین دارای پاهای خمیده در آنها قابل مشاهده بود.
کولین
بلدرچین ژاپنی در حال رشد، در مقایسه با طیور معمولی نیازمند مقادیر بالاتری از کولین برای حمایت از حداکثر رشد و پیش‌گیری از وقوع نرمی استخوان، حفظ حداکثر وزن تخم، تولید تخم و قابلیت جوجه درآوری است. بلدرچین بالغ به مقادیر بالاتری کولین در مقایسه با طیور تخم‌گذار نیازمندند که حدود mg/kg3100 جیره می‌باشد.
اسیدفولیک
کمبود اسیدفولیک در بلدرچین در حال رشد سبب رشد نامناسب پرها، تلفات بالا، ضعف پاها و فلج گردن می‌شود این علایم مشابه علایم قابل مشاهده در بوقلمون است. جوجه‌های بلدرچین نیز از کم‌خونی و سندروم پنجه خمیده رنج می‌برند. میزان اسیدفولیک مورد نیاز در بلدرچین در حال رشد معادل mg/kg 36/0 ـ 3/0 برای جیره است.

بیوتین
مطالعات نشان داده اند که بیوتین زیادتری نسبت به سایر طیور برای کسب وزن و تولید تخم‌مرغ بیشتر مورد نیاز است.

ویتامین B12 (بیانوکوبالآسین)
ویتامین B12 برای رشد پرهای قرمز معمولی ضروری است. برای دستیابی به قابلیت جوجه درآوردن بهتر، وجود مقادیر کافی اسید پانتوتنیک و ویتامین B12 ضروری است. مقادیر مشابهی از ویتامین ب کمپلکس را می‌توان در تمامی اقلام غذایی یافت. بایستی تأکید نمود که ویتامین B12 فقط در غذاهای با منشأ دامی یافت می‌شوند.

 

خرید و فروش جوجه بلدرچین یک روزه تا بالغ.

بهترین نژادهای ژاپنی  (اصلاح شده)

حمل بار با ماشین های مخصوص و افراد مجرب.

قیمت روز بلدرچین را از ما بخواهید: 09378278795 سلیمخانیان

بهترین خریدار بلدرچین با بلاترین قیمت.

پرداخت پول به صورت نقدی (چک روز)

کانال پرورش دهندگان بلدرچین کشور افتتاح شد.
با عضویت در این کانال میتوانید دست واسطه هارو در این صنعت جدید و پر رونق کوتاه کنید.
💡اعلام روزانه قیمت جوجه بلدرچین یک روزه تا بلدرچین آماده کشتار و بلدرچین تخم گذار و تخم بلدرچین و .....
💡نکته های آموزشی برای پرورش دهندگان بلدرچین
💡همچنین کسانی که قصد خرید یا فروش بلدرچین را دارند میتوانند با ارتباط با مدیر و استفاده از کانال این کار را انجام دهند.

آی دی مدیر: https://t.me/Poultry98
کانال : https://t.me/iranquail

پرورش بلدرچین و فروش جوجه یکروزه بلدرچین

بلدرچین با داشتن بسیاری ویژگی های مناسب مانند: جثه کوچک، رشد سریع، بلوغ زود رس، تولید بالای تخم، فاصله نسلی کوتاه، کمترین نیاز به محیط پرورشی از نظر مساحت، خوراک کم، مقاومت به شوری جیره، دوره کوتاه جوجه کشی، مقاومت بالا نسبت به بسیاری از بیماریهای متداول، کیفیت بالای گوشت و تخم، هزینه کم تغذیه و درمان و بازگشت سرمایه سریع، نیاز به سرمایه گذاری کم در بخش هزینه های ثابت و جاری، بهای مناسب گوشت و تخم در بازار، افزایش میزان تقاضا جهت محصولات و مواردی نظیر اینها، بعنوان پرنده ای با ارزش و اقتصادی شناخته شده و هم اکنون در بسیاری  از کشورهای جهان پرورش داده می شود. بویژه اینکه در سالیان اخیر و پیامد رشد فکری عموم جامعه در مورد کیفیت تغذیه شاهد افزایش تقاضا جهت گوشت و تخم این پرنده می باشیم و پرورش دهندگانی که توانسته اند با بکارگیری روشهای علمی و فنی نوین به کمیت و کیفیت مطلوب در تولید دست پیدا کنند دارای سود تضمین شده در بازار می باشند.
پس همانطور گفته شد بهترین حالت جهت پرورش این پرنده و تضمین سود در آینده استفاده از خط کامل پرورش شامل: پرورش مادرها، جوجه کشی، پروار و کشتار می باشد و در این میان استفاده از دانش فنی جهت ساخت و ساز و طراحی علمی سالنهای پرورش، استفاده از خطوط کشتار و بسته بندی مدرن که با دقت و کیفیت بالا اقدام به کشتار و بسته بندی لاشه می نمایند و همچنین بهره گیری از اصول نوین علمی جهت تهیه جیره هائی که در عین ارزان تر بودن بهترین بازدهی را در رشد و تولید داشته باشند، متضمن تداوم کار سودآوری بیشتر خواهند بود.



شناخت بلدرچین در رده بندی جانوری ( جانور شناسی ) :
بلدرچین را در زبان فارسی کرک یا بد بده نیز می نامند
مجمع پرنده شناسان آمریکا ( 1983) و شین وایتوا (1994) بلدرچین را به شرح زیر طبقه بندی می کنند :
سلسله : جانوری
شاخه : مهره داران
رده : پرندگان‌
راسته : مرغان
خانواده : قرقاول سانان یا ماکیان ها
زیر خانواده : مرغان مزرعه یا زیر مجموعه کبک سانان
جنس : بلدرچین
و به یکی ازگونه های زیر تعلق دارد :
1- Coturnix .coturnix(common quail) : اروپا ، اسیا ، آفریقا
2-Coturnix japonica (Japanese guail) : مانگولیا ، ساخالین ، ژاپن
3-Coturnix coromandelica (black-breast –guail ) : هند ، سیلان ، برمه
4- coturnix delegorguei (harleguin guail) : آفریقا و عربستان
5-coturnix pectoralis (pectoral guail) : استرالیا
تا کنون 6 نژاد و 60 لاین بلدرچین ثبت شده است که 34 لاین را لاینهای موتاسیونی تشکیل می دهند . پنج سویه بلدرچین ژاپنی که بر اساس رنگ بدن طبقه بندی می شوند بر اساس زیر وجود دارند.
1-Pharach ( نوع وحشی) :
این نژاد دارای بیشترین جمعیت در دنیا می باشد و نامهای مختلفی برای آن عنوان شده است . این سویه رنگ های پر مخلوط داشته همراه با رنگ های سیاه و سایه های مختلف که ترکیب رنگ قهوه ای را دارای می باشد .
2-Tuxedo :
این سویه از نوع بلدرچین دو رنگ است . سطح شکم ،گردن و صورت سفید و بقیه قسمتهای بدن قهوه ای رنگ می باشد .
3- Panda :
نوعی بلدرچین با پرهای سفید که قسمت هایی از آن تیره می باشد .
4- Manchurian golden :
این سویه پرنده هایی به رنگ طلایی یا رنگ گندمی می باشد. این سویه با نوع وحشی ( Pharach ) شباهت زیادی دارد .
5- British Range :
در این سویه رنگ بدن قهوه ای تیره می باشد بطوریکه برخی از افراد آنها را با نام بلدرچین قهوه ای می شناسند در حالی که استفاده از این نام اشتباه است زیرا بلدرچین قهوه ای نام یک بلدرچین نژاد استرالیایی است که از لحاظ جثه بزرگتر و از لحاظ رنگ متمایل به خاکستری می باشد .
به طور کلی دو گونه بلدرچین ژاپنی و اروپایی بسیار مورد توجه هستند که میان این دو گونه رابطه بسیار نزدیکی وجود دارد . بلدرچینی های ژاپنی بیشتر در جزایر ژاپن پراکنده هستند و نوع وحشی این پرنده به صورت جفت در تابستان در نواحی شمال و در زمستان در نواحی جنوبی جزیره زندگی میکنند . در حالیکه بلدرچین های اروپایی ازگسترش وسیعی در اروپا ، سیبری ، ایران ، ترکیه ومصر بر خوردارهستند . با این حال شباهت های بسیاری بین بلدرچین ژاپنی و اروپایی وجود دارد وتنها تفاوت آنها در اندازه بدن و جثه می باشد به گونه ای که بلدرچین اروپایی دارای طول بدن 18 سانتی متر و بلدرچین ژاپنی دارای طول بدن 15 سانت می باشد .

در ایران هنوز جایی که روی نزادا کار کنن یا تشخیص نزاد خالص بدن وجود نداره اصلا نراد خالص یا خالص سازی صفات مرغوب یا اصلاح ژتیکی انجام نشده اون نژادایم که بودن اونقدر جفتگیریهای هم خونی زیاد شده که الان نقصهای جوجه ویا اختلاف وزنگیری و یکدست نبودن گله انواع اقسام رنگها جثهها و... تو گله ۱۰۰۰۰ من قابل مشاهدست چون فاصله بین نسلها کمه این کار شدنی و راحته که انشاالله در دستور کار مسئولین قرار میگیره مسئول طرحم من میشم.

ژنتیک بلدرچین :
تعداد کروموزوم های بلدرچین 78 عدد می باشد . ( 78=n 2) بلدرچین ژاپنی به همخونی بسیار حساس می باشد با روری پایینی در سویه های خویش جفت ممکن است باعث کاهش تولید تخم در ماده ها و تولید اسپرم ضعیف یا کاهش میزان جفتگیری در نر ها شود

 

راهنمای پیشگیری از بیماری ها در بلدرچین

پیشگیری
باید این مهم را به خاطر داشت که می توان از بروز اکثر بیماری های ویروسی با بکارگیری یک مدیریت خوب و کاربردی پیشگیری کرد . لانه ها باید تمیز و دارای تهویه و دمای مناسب باشند و از ورود جانوران موذی به آنها ممانعت شود.
بلدرچین نباید با انواع دیگر پرندگان پرورش داده شود، زیرا به خوبی مشخص شده که گونه های مختلف پرندگان دارای حساسیت های متفاوت در برابر ارگانیسم های عامل بیماری هستند.
از آنجا که بلدرچین های جوان به بیماری حساس تر هستند بنابراین آنها باید جدا از بلدرچین های مادر پرورش یابند زیرا بلدرچین های مادر ممکن است به طور تحت بالینی با میکروارگانیسم هائی آلوده باشند و یا به عنوان حاملین عوامل بیماریزا عمل کنند.
در مزارع بزرگ پرورش بلدرچین توصیه می شود که سرپرست های مستقل جهت مراقبت از این پرنده ها گماشته شوند. شواهدی مبنی بر انتشار بیماری های خاصی مانند لکوز در مزارعی که بلدرچین و ماکیان به طور جداگانه پرورش می یابند ولی سرپرست آنها یکی است، وجود دارد. برعکس بلدرچین های ژاپنی ممکن است به عفونتهای تحت بالینی مبتلا شوند و آن را به سایر گونه های پرندگان انتقال دهند.
این پرندگان باید با غذای مناسب که از منبع مورد اطمینان خریداری شده تغذیه شوند. غذا باید در مکان خشک نگهداری شده و از رشد کپکها ممانعت بعمل آید و همچنین باید از جانوران موذی که ممکن است سبب ایجاد بیماری یا انتقال میکروارگانیسمها شوند محافظت گردد. این پرندگان باید به طور مرتب و روزمره بازبینی شده و اگر نشانه هائی از قبیل کزکردگی، لرزش، فلجی را نشان دادند جهت معاینه به دامپزشک ارجاع داده شوند.

پیشگیری در خلال شیوع بیماری
هنگامی که بیماری شیوع پیدا می کند صاحبان مزارع باید به توصیه هائی مبنی بر جداسازی پرندگان سالم از بیمار عمل کنند. زیرا کانی بالیسم ، خوردن مواد دفعی پرندگان بیمار و انتقال از طریق آئروسل سبب انتشار بیماری خواهد شد. توصیه می شود که لاشه ها سوزانده و یا به وسیله آهک مدفون شوند و تمام محل ضدعفونی گردد. همچنین انکوباتورها ضدعفونی شده و جوجه بلدرچین های تازه هچ شده در محلهای ضدعفونی شده پرورش یابند. منبع شیوع بیماری در صورت امکان شناسائی گردد و با اقدامات پیشگیری کننده مناسب بیماری تحت کنترل درآید.
بلدرچین ژاپنی با این که نسبت به برخی از بیماریها مقاوم است ولی نسبت به ابتلا طبیعی به اکثر بیماریهای ویروسی ماکیان حساس می باشد به خصوص هنگامی که تحت شرایط مدیریتی ضعیف پرورش یابد. هرچند تعداد گزارشهای مربوط به وقوع طبیعی بیماری در بلدرچین ها در مقایسه با ماکیان دیگر کمتر می باشد. اما این موضوع ممکن است ناشی از این واقعیت باشد که تعداد معدودی مزرعه پرورش بلدرچین وجود دارد. با توجه به پیشرفتهای اخیر در امر روشهای فنی تشخیصی در ویروس شناسی این احتمال وجود دارد که موارد بیشتری از وقوع طبیعی بیماری های ویروسی خصوصا آنهائی که ناشی از اعضای گروه آدنوویروس هستند گزارش شوند.


 

تغذیه بلدرچین

 

مواد غذایی تشکیل‌دهنده جیره بلدرچین عبارتند از: آب، پروتئین، کربوهیدرات، چربی، مواد معدنی و ویتامین‌ها.
اگرچه تمامی این اقلام ضروری هستند،‌ اما آب کافی، به عنوان مهم‌ترین ماده‌ غذایی محسوب می‌گردد. آب پاکیزه و تمیز بایستی به طور منظم و دائم به خصوص تحت شرایط گرم و مرطوب در اختیار پرندگان باشد. بلدرچین به حداقل 2 برابر وزن خویش نیاز به آب دارد. و برابر با وزن خویش نیازمند غذا بر حسب ماده خشک هستند. در صورت مصرف قدری نمک اضافی در جیره یا در فصول خشک سال میزان نیاز به آب نیز افزایش می‌یابد.
در این مقاله سعی شده نیازهای غذائی بلدرچینهای ژاپنی بویژه در مواد ضروری جیره تشریح گردد.

پروتئین
پروتئین، اسیدهای آمینه مورد نیاز برای رشد و تولید تخم را فراهم می‌آورد. نیازمندی‌های بلدرچین در زمینه پروتئین جیره تحت‌تأثیر میزان انرژی متابولیزه و سایر اجزاء مصرفی در ساخت جیره مصرفی بلدرچین قرار دارد. تحقیقات پیشین نشان داد که گله‌های بلدرچین با موفقیت با مصرف جیره‌های استارتر بوقلمون حاوی حدود 28ـ21% پروتئین خام پرورش داده شده‌اند. پرفسور لی و همکاران نشان دادند که برای جیره استارتر میزان پروتئین خام برابر با 21% مورد نیاز است که می توان اندازه آن را تا 3 هفتگی به 20% کاهش داد.
پروتئین گران‌قیمت‌ترین ماده غذایی است و بایستی از منابع باکیفیت بالا تأمین شود. کیفیت پروتئین براساس اسیدهای آمینه تشکیل دهنده ماده غذایی و قابلیت دسترسی اسیدهای آمینه پس از هضم از دستگاه گوارش بلدرچین تعیین می‌شود. اسیدهای آمینه به عنوان اجزاء سازنده پروتئین‌ها محسوب می‌شوند از میان 19 اسیدآمینه مورد نیاز بلدرچین، 13 اسیدآمینه، انواع ضروری تلقی شده و بایستی از طریق جیره تأمین شوند و 6 اسیدآمینه نیز غیرضروری است چرا که در بدن ساخته می‌شوند و لازم نیست که ضرورتاً در داخل جیره باشند.
13 اسیدآمینه ضروری عبارتند از: آرژنین، سیستین، گلیسین،‌هیستیدین، ایزولوسین، لوسین، لیزین، متیونین، فنیل آلانین،‌ ترسوانین،‌ تریپتوفان،‌ ایتروزیی و روایس. مواد غذایی از لحاظ کیفی وکمی و از لحاظ اسیدهای آمینه با یکدیگر متفاوت اند. جیره بلدرچین عمدتاً از اقلام گیاهی تشکیل شده است. بهترین اقلام گیاهی مصرفی در جیره عبارتند از: ذرت، کنجاله سویا،‌سورگوم، برنج و سبوس گندم.
متیونین و لیزین اغلب به میزان اندکی در منابع گیاهی یافت می‌شوند اما به هر حال متیونین و لیزین سنتیک معمولاً برای متعادل کردن به ترکیب اسیدهای آمینه به جیره افزوده می‌شوند.
در حالیکه اقلام حاوی پروتئین‌ مانند پودر ماهی، پودر گوشت و استخوان و غیره، منابع خوبی برای تامین اسیدهای آمینه ضروری تلقی می‌شوند اما اغلب گران‌قیمت‌تر از اقلام پروتئین گیاهی بوده و میزان مصرف کمتری دارند بعلاوه اینکه سایر مواردی نظیر امکان انتقال برخی بیماریها از طریق منابع پروتئین حیوانی موجب بروز محدودیتهائی در خصوص استفاده از این مواد می گردند.

انرژی
میزان غذای مصرفی به میزان انرژی قابل متابولیزه (ME) جیره، سن پرندگان، وضعیت تولید مثلی و دمای محیط بستگی دارد. در مناطق با آب و هوای معتدل انرژی مورد نیاز برای بلدرچینهای در حال رشد 2600 تا 3000 کیلوکالری انرژی متابولیزه در هر کیلوگرم گزارش شده است.
در حالی که تحقیقات ما در شرایط حاره‌ای نشان داد که میزان انرژی مورد نیاز 2800 کیلوکالری ME/kg در مورد بلدرچین‌های در حال رشد می‌باشد. که برای بلدرچیـن‌های تخم‌گذار به 2550 کیلوکالری ME/kg بالغ می‌گردد.
اگر چه افزایش انرژی از 2600 تا 2800 کیلوکالری ME/kg بر وزن‌گیری اثری ندارد، ولی به طور قابل توجهی بر بهره‌وری جیره مصرفی تأثیر می‌گذارد چرا که میزان جیره مصرفی به شدت کاهش می‌یابد.
منبع اصلی تأمین انرژی دانه‌های غلات هستند که اجزاء اصلی جیره محسوب می‌شوند. در بیشتر جیره‌ها چربی‌های حیوانی و گیاهی نیز برای تامین مقادیر بالاتر انرژی مصرف می‌شوند.

ویتامین‌ها
ویتامین‌ها را می‌توان تحت دسته ویتامین‌های محلول در چربی (K, F, D, A) و محلول در آب (ب ـ کمپلکس) طبقه‌بندی نمود. بسیاری از ویتامین‌ها کاملاً پایداراند و گروهی نیز به سرعت در مواجه با گرما، نور خورشید یا هوا فاسد می‌شوند. بلدرچین‌های پرورشی در داخل سالن کاملاً به ویتامین‌های موجود در جیره غذایی وابسته‌اند که بایستی با مقادیر و نسبت‌های صحیحی به کار گرفته شوند. چرا که آنها به منابع طبیعی این مواد دسترسی ندارند.
کارکردهای اصلی ویتامین‌ها به شرح ذیل می‌باشد:

ویتامین A
ویژگی اساسی ویتامین ‌A کارکرد آن در اطمینان ‌بخشی به رشد کافی و به عنوان وسیله‌ای برای کمک به پرنده در مقاومت در برابر بیماری است. ویتامین A برای بینایی، تولید تخم‌مرغ و تولید مثل ضروری است. بلدرچین ‌های تخم‌گذار دریافت کننده مقادیر ناکافی ویتامین A ، تخم‌های کمتری می‌گذارند و تخم‌های گذاشته شده نیز اغلب به جوجه تبدیل نمی‌شوند. برای جوجه درآوری و باروری بهتر بلدرچین‌های ماده وجود IU 2500 ویتامین A به ازای هر کیلوگرم خوراک مورد نیاز می‌باشد همچنین قابلیت جوجه درآوردن و بقاء جوجه‌های تازه از تخم خارج شده با مصرف 3200 واحد بین‌المللی ویتامین A در هر کیلوگرم جیره ارتقاء خواهد یافت.
این ویتامین در بدن پرنده از مولکول‌های مولد خود یعنی کاروتن شکل می‌گیرد که در سبزیجات و ذرت زرد یافت می‌شود. خرد کردن اقلام غذایی احتمال از بین رفتن و بی اثر شدن این ویتامین را در طول نگه‌داری تسریع می‌کند. به خصوص اگر محل نگه‌داری گرم و مرطوب باشد چرا که تماس با هوا موجبات نابودی این ویتامین را فراهم می‌آورد. در نتیجه، صنعت تولید خوراک دام به ویتامین A دریافتی از طریق اقلام غذایی کفایت نمی‌کند. ویتامین A خشک یا پایدار شده برای برآورده‌سازی نیازهای پرنده به جیره افزوده می‌گردد. طبق مطالعات انجام گرفته افزودن 4000 واحد بین‌المللی ویتامین A به ازای هر کیلوگرم جیره برای رشد و تولید مثل مطلوب بلدرچین‌ها کفایت می‌کند.

ویتامین D
ویتامین D اشکال مختلفی دارد. امّا D2 و D3 مهم‌ترین اشکال موجود محسوب می ‌شوند. ویتامین D3 برای بلدرچین جنبه ضروری دارد. ویتامین D به جذب کلسیم و فسفر از دستگاه گوارش و ترکیب کلسیم بر پوسته تخم‌ بلدرچین کمک می‌کند.
فوراتد (1979) نشان داد که محدودیت غذایی ویتامین D3 کمکی، علی‌رغم کاستن از میزان جیره دریافتی، از وزن بدن پرندگان نر و ماده نمی‌کاهد. با این وجود، ‌تولید تخم از 74% به 20% کاهش نشان می‌دهد. در آزمایش دیگری، بلدرچین نر بالغ با مصرف جیره غذایی فاقد ویتامین D3 به مدت یک سال همچنان شرایط بدنی خوب خود را حفظ نمودند. اما تلفات 90 و 16% به ترتیب در بلدرچین‌های نر و ماده دیده شد. در حالتی که هر دو از تعادل منفی کلسیم به یک حدود رنج می بردند.
وجود ویتامین ‌D با نور خورشید مرتبط است چرا که تابش نور خورشید ساخته شدن ویتامین D در بدن پرنده را تحریک می‌کند. متأسفانه بلدرچین‌های تخم‌گذار به ندرت در معرض نور مستقیم خورشید قرار دارند و بنابراین میزان ساخت ویتامین D در بدن آنها محدود است. تولید کنندگان بلدرچین به طور معمولی ویتامین D را به مقادیر موردنیاز به جیره پرنده می‌افزایند تا اهداف تولیدی را با کمک آنها و نیز با استفاده از ویتامین D موجود در اجزا جیره برآورده سازند.

ویتامین E
کمبود ویتامین E سبب بروز بیماری در دستگاه عصبی جوجه‌ها با نام بیماری جوجه دیوانه (آنسفالومالاسی) می‌گردد. همچنین وجود این ویتامین در گله‌های مادر برای برخورداری از قابلیت جوجه درآوری مناسب تخم‌ها ضروری است. آنسفالومالاسی با وجود مقادیری از چربی‌های غیراشباع حساس در برابر فساد و تندشدگی رُخ می‌دهد. در این حالت بهتر است مقداری ترکیبات آنتی‌اکسیدان برای جلوگیری از فساد چربی‌ها بدان افزوده شوند.
کمبود ویتامین E در جیره‌های حاوی پروتئین سویا و نشاسته، بر وزن بدن،‌ میزان مصرف جیره یا تولید تخم بلدرچین ژاپنی تأثیری ندارد. با این حال، سبب ناباروری در میان بلدرچین‌های نر می‌گردد که با افزودن IM 40 ویتامین E به هر کیلوگرم جیره برای مدت 2 هفته رفع می‌گردد. باروری و قابلیت جوجه درآوری تخم بلدرچینهائی که با جیره معمولی حاوی گلوکز و کنجاله سویا، اما دارای مقادیر ناکافی ویتامین E، تغذیه شده اند پس از 20 هفته به شدت کاهش می‌یابد و ادامه مصرف این جیره برای مدت 35 هفته سبب آنسفالومالاسی یا دیستروفی عضلانی می‌گردد.
دانه‌ها و کنجاله یونجه مهم‌ترین منابع طبیعی ویتامین E به شمار می‌آیند.

ویتامین K
ویتامین K یک عنصر ضروری در ساخت پروترومبین به شمار می‌آید که ماده شیمیایی ضروری برای لخته شدن خون است و کمبود آن می‌تواند به پارگی عروق خونی و خونریزی گسترده منجر شود. ویتامین ‌K به طور طبیعی در تمام غذاها به خصوص کنجاله شبدر مصری یافت می‌شود. میزان نیاز کم است و مصرف IU/kg2 در شرایط معمولی کفایت می‌کند. در صورت بروز مشکل می توان از محصولات سنتیتک محلول در آب ویتامین K3 استفاده کرد.

ویتامین ب ـ کمپلکس
این ویتامین‌ها به خوبی در غلات و دانه‌ها یافت می‌شوند و کمبود آنها به طور معمول رخ نمی‌دهد. کارکردهای اصلی ویتامین‌های گروه B کمک به بلدرچین در دست‌یابی به رشد مطلوب است.
تیامین (ویتامین B1)
وجود این ویتامین برای متابولیسم کربوهیدراتها ضروری است.
علائم کلاسیک پلمی نوریت در جوجه‌های بلدرچین تازه از تخم خارج شده ای که با جیره بوقلمون مادر حاوی 2/3 میلی گرم تیامین در کیلوگرم تغذیه می شدند، گزارش شده است.
این بلدرچین‌ها پاسخ مناسبی را در برابر تزریق ویتامین از خود نشان دادند. بلدرچین‌های ژاپنی مادر نیاز بیشتری به تیامین دارند که mg/kg 8/0 جیره گزارش گردیده است.
ریبوفلاوین (ویتامین B2)
در صورت فقدان ویتامین B12 و ،ویتامین C ، مقدارmg 8 ریبوفلاوین به ازای هر کیلوگرم جیره پیشنهاد شده است که در حضور این ویتامین‌ها به 4 میلی‌گرم کاهش می‌یابد. علائم نشان دهنده کمبود ریبوفلاوین عبارتند از: کاهش رشد، تلفات بالا، اختلال در ایستادن و وضعیت بدنی، که در بلدرچین‌ها فلج پنجه خمیده نامیده می‌شود. در صورت تداوم دو هفته‌ای کمبود ریبوفلاوین پرها نیز در نخواهند آمد.
مطالعات در مورد تأثیر کمبود ریبوفلاوین بر تکامل دستگاه تولید مثل و جنین در بلدرچین‌های ژاپنی، تلفات بالایی را در گروه مبتلا به کمبود ریبوفلاوین نشان داده است. مقادیر 4 و 8 میلی‌گرم/کیلوگرم برای حفظ و تداوم تولید جنین تخم لازم است. داده‌های حاصله از تعداد هچ‌های هفتگی نشان داد که افزودن مقادیر اندکی از ریبوفلاوین به جیره پایه می‌تواند بر افزایش موارد فلج پنجه خمیده بیانجامد در حالی که مصرف مقادیر بالاتر کاهش آن را به همراه دارد.

اسید نیکوتینیک
با خورانیدن یک جیره عاری از اسیدنیکوتینیک به بلدرچین 4 روزه کاهش رشد ملاحظه می گردد. همچنین جوجه‌های تازه از تخم خارج شده بلدرچین، 9 روز پس از مصرف این جیره تلف شدند. سن پرندگان تعیین کننده شدت علائم کمبود اسیدنیکوتینیک بود. کاهش مشخص در رشد، بسته شدن چشم‌ها، کاهش فعالیت و آتروفی شدید عضله سینه در بلدرچین‌های مصرف کننده جیره دچار کمبود اسیدنیکوتینیک مشاهده شد. مطالعات بیشتر نشان داد که وجود mg/kg 40 برای رشد طبیعی بلدرچین‌ها مناسب است.
اسیدپانتوتنیک
به منظور پیشگیری از تلفات و رشد طبیعی جوجه‌های بلدرچین مصرف مقادیر mg/kg 5/7 کلسیم پانتوتنات در جیره‌های خالص شده ضروری است اگر چه برای درآوردن پرها به طور طبیعی 30ـ10 میلی‌گرم از این ماده مورد نیاز است. مطالعات تکمیلی نشان دادند که میزان نیاز بلدرچین‌ها به این ماده تا 5 هفتگی mg/kg 40 می‌باشد.
در بلدرچین‌های مادر برای برخورداری از باروری مطلوب و قابلیت جوجه درآوری بالا mg/kg 10 کلسیم پانتوتنات نیاز است. تخم‌های حاصله از بلدرچین‌های ماده ای که دچار کمبود اسید پانتوتنیک در جیره بوده اند، در اواخر دوره انکوباسیون تلف می‌شدند و خونریزی‌های جنینی، خیز و جنین دارای پاهای خمیده در آنها قابل مشاهده بود.
کولین
بلدرچین ژاپنی در حال رشد، در مقایسه با طیور معمولی نیازمند مقادیر بالاتری از کولین برای حمایت از حداکثر رشد و پیش‌گیری از وقوع نرمی استخوان، حفظ حداکثر وزن تخم، تولید تخم و قابلیت جوجه درآوری است. بلدرچین بالغ به مقادیر بالاتری کولین در مقایسه با طیور تخم‌گذار نیازمندند که حدود mg/kg3100 جیره می‌باشد.
اسیدفولیک
کمبود اسیدفولیک در بلدرچین در حال رشد سبب رشد نامناسب پرها، تلفات بالا، ضعف پاها و فلج گردن می‌شود این علایم مشابه علایم قابل مشاهده در بوقلمون است. جوجه‌های بلدرچین نیز از کم‌خونی و سندروم پنجه خمیده رنج می‌برند. میزان اسیدفولیک مورد نیاز در بلدرچین در حال رشد معادل mg/kg 36/0 ـ 3/0 برای جیره است.

بیوتین
مطالعات نشان داده اند که بیوتین زیادتری نسبت به سایر طیور برای کسب وزن و تولید تخم‌مرغ بیشتر مورد نیاز است.

ویتامین B12 (بیانوکوبالآسین)
ویتامین B12 برای رشد پرهای قرمز معمولی ضروری است. برای دستیابی به قابلیت جوجه درآوردن بهتر، وجود مقادیر کافی اسید پانتوتنیک و ویتامین B12 ضروری است. مقادیر مشابهی از ویتامین ب کمپلکس را می‌توان در تمامی اقلام غذایی یافت. بایستی تأکید نمود که ویتامین B12 فقط در غذاهای با منشأ دامی یافت می‌شوند.

 

خرید و فروش جوجه بلدرچین یک روزه تا بالغ.

بهترین نژادهای ژاپنی  (اصلاح شده)

حمل بار با ماشین های مخصوص و افراد مجرب.

قیمت روز بلدرچین را از ما بخواهید: 09378278795 سلیمخانیان

بهترین خریدار بلدرچین با بلاترین قیمت.

پرداخت پول به صورت نقدی (چک روز)

کانال پرورش دهندگان بلدرچین کشور افتتاح شد.
با عضویت در این کانال میتوانید دست واسطه هارو در این صنعت جدید و پر رونق کوتاه کنید.
💡اعلام روزانه قیمت جوجه بلدرچین یک روزه تا بلدرچین آماده کشتار و بلدرچین تخم گذار و تخم بلدرچین و .....
💡نکته های آموزشی برای پرورش دهندگان بلدرچین
💡همچنین کسانی که قصد خرید یا فروش بلدرچین را دارند میتوانند با ارتباط با مدیر و استفاده از کانال این کار را انجام دهند.

آی دی مدیر: https://t.me/Poultry98
کانال : https://t.me/iranquail

پرورش بلدرچین و فروش جوجه یکروزه بلدرچین

بلدرچین با داشتن بسیاری ویژگی های مناسب مانند: جثه کوچک، رشد سریع، بلوغ زود رس، تولید بالای تخم، فاصله نسلی کوتاه، کمترین نیاز به محیط پرورشی از نظر مساحت، خوراک کم، مقاومت به شوری جیره، دوره کوتاه جوجه کشی، مقاومت بالا نسبت به بسیاری از بیماریهای متداول، کیفیت بالای گوشت و تخم، هزینه کم تغذیه و درمان و بازگشت سرمایه سریع، نیاز به سرمایه گذاری کم در بخش هزینه های ثابت و جاری، بهای مناسب گوشت و تخم در بازار، افزایش میزان تقاضا جهت محصولات و مواردی نظیر اینها، بعنوان پرنده ای با ارزش و اقتصادی شناخته شده و هم اکنون در بسیاری  از کشورهای جهان پرورش داده می شود. بویژه اینکه در سالیان اخیر و پیامد رشد فکری عموم جامعه در مورد کیفیت تغذیه شاهد افزایش تقاضا جهت گوشت و تخم این پرنده می باشیم و پرورش دهندگانی که توانسته اند با بکارگیری روشهای علمی و فنی نوین به کمیت و کیفیت مطلوب در تولید دست پیدا کنند دارای سود تضمین شده در بازار می باشند.
پس همانطور گفته شد بهترین حالت جهت پرورش این پرنده و تضمین سود در آینده استفاده از خط کامل پرورش شامل: پرورش مادرها، جوجه کشی، پروار و کشتار می باشد و در این میان استفاده از دانش فنی جهت ساخت و ساز و طراحی علمی سالنهای پرورش، استفاده از خطوط کشتار و بسته بندی مدرن که با دقت و کیفیت بالا اقدام به کشتار و بسته بندی لاشه می نمایند و همچنین بهره گیری از اصول نوین علمی جهت تهیه جیره هائی که در عین ارزان تر بودن بهترین بازدهی را در رشد و تولید داشته باشند، متضمن تداوم کار سودآوری بیشتر خواهند بود.



شناخت بلدرچین در رده بندی جانوری ( جانور شناسی ) :
بلدرچین را در زبان فارسی کرک یا بد بده نیز می نامند
مجمع پرنده شناسان آمریکا ( 1983) و شین وایتوا (1994) بلدرچین را به شرح زیر طبقه بندی می کنند :
سلسله : جانوری
شاخه : مهره داران
رده : پرندگان‌
راسته : مرغان
خانواده : قرقاول سانان یا ماکیان ها
زیر خانواده : مرغان مزرعه یا زیر مجموعه کبک سانان
جنس : بلدرچین
و به یکی ازگونه های زیر تعلق دارد :
1- Coturnix .coturnix(common quail) : اروپا ، اسیا ، آفریقا
2-Coturnix japonica (Japanese guail) : مانگولیا ، ساخالین ، ژاپن
3-Coturnix coromandelica (black-breast –guail ) : هند ، سیلان ، برمه
4- coturnix delegorguei (harleguin guail) : آفریقا و عربستان
5-coturnix pectoralis (pectoral guail) : استرالیا
تا کنون 6 نژاد و 60 لاین بلدرچین ثبت شده است که 34 لاین را لاینهای موتاسیونی تشکیل می دهند . پنج سویه بلدرچین ژاپنی که بر اساس رنگ بدن طبقه بندی می شوند بر اساس زیر وجود دارند.
1-Pharach ( نوع وحشی) :
این نژاد دارای بیشترین جمعیت در دنیا می باشد و نامهای مختلفی برای آن عنوان شده است . این سویه رنگ های پر مخلوط داشته همراه با رنگ های سیاه و سایه های مختلف که ترکیب رنگ قهوه ای را دارای می باشد .
2-Tuxedo :
این سویه از نوع بلدرچین دو رنگ است . سطح شکم ،گردن و صورت سفید و بقیه قسمتهای بدن قهوه ای رنگ می باشد .
3- Panda :
نوعی بلدرچین با پرهای سفید که قسمت هایی از آن تیره می باشد .
4- Manchurian golden :
این سویه پرنده هایی به رنگ طلایی یا رنگ گندمی می باشد. این سویه با نوع وحشی ( Pharach ) شباهت زیادی دارد .
5- British Range :
در این سویه رنگ بدن قهوه ای تیره می باشد بطوریکه برخی از افراد آنها را با نام بلدرچین قهوه ای می شناسند در حالی که استفاده از این نام اشتباه است زیرا بلدرچین قهوه ای نام یک بلدرچین نژاد استرالیایی است که از لحاظ جثه بزرگتر و از لحاظ رنگ متمایل به خاکستری می باشد .
به طور کلی دو گونه بلدرچین ژاپنی و اروپایی بسیار مورد توجه هستند که میان این دو گونه رابطه بسیار نزدیکی وجود دارد . بلدرچینی های ژاپنی بیشتر در جزایر ژاپن پراکنده هستند و نوع وحشی این پرنده به صورت جفت در تابستان در نواحی شمال و در زمستان در نواحی جنوبی جزیره زندگی میکنند . در حالیکه بلدرچین های اروپایی ازگسترش وسیعی در اروپا ، سیبری ، ایران ، ترکیه ومصر بر خوردارهستند . با این حال شباهت های بسیاری بین بلدرچین ژاپنی و اروپایی وجود دارد وتنها تفاوت آنها در اندازه بدن و جثه می باشد به گونه ای که بلدرچین اروپایی دارای طول بدن 18 سانتی متر و بلدرچین ژاپنی دارای طول بدن 15 سانت می باشد .

در ایران هنوز جایی که روی نزادا کار کنن یا تشخیص نزاد خالص بدن وجود نداره اصلا نراد خالص یا خالص سازی صفات مرغوب یا اصلاح ژتیکی انجام نشده اون نژادایم که بودن اونقدر جفتگیریهای هم خونی زیاد شده که الان نقصهای جوجه ویا اختلاف وزنگیری و یکدست نبودن گله انواع اقسام رنگها جثهها و... تو گله ۱۰۰۰۰ من قابل مشاهدست چون فاصله بین نسلها کمه این کار شدنی و راحته که انشاالله در دستور کار مسئولین قرار میگیره مسئول طرحم من میشم.

ژنتیک بلدرچین :
تعداد کروموزوم های بلدرچین 78 عدد می باشد . ( 78=n 2) بلدرچین ژاپنی به همخونی بسیار حساس می باشد با روری پایینی در سویه های خویش جفت ممکن است باعث کاهش تولید تخم در ماده ها و تولید اسپرم ضعیف یا کاهش میزان جفتگیری در نر ها شود

 

راهنمای پیشگیری از بیماری ها در بلدرچین

پیشگیری
باید این مهم را به خاطر داشت که می توان از بروز اکثر بیماری های ویروسی با بکارگیری یک مدیریت خوب و کاربردی پیشگیری کرد . لانه ها باید تمیز و دارای تهویه و دمای مناسب باشند و از ورود جانوران موذی به آنها ممانعت شود.
بلدرچین نباید با انواع دیگر پرندگان پرورش داده شود، زیرا به خوبی مشخص شده که گونه های مختلف پرندگان دارای حساسیت های متفاوت در برابر ارگانیسم های عامل بیماری هستند.
از آنجا که بلدرچین های جوان به بیماری حساس تر هستند بنابراین آنها باید جدا از بلدرچین های مادر پرورش یابند زیرا بلدرچین های مادر ممکن است به طور تحت بالینی با میکروارگانیسم هائی آلوده باشند و یا به عنوان حاملین عوامل بیماریزا عمل کنند.
در مزارع بزرگ پرورش بلدرچین توصیه می شود که سرپرست های مستقل جهت مراقبت از این پرنده ها گماشته شوند. شواهدی مبنی بر انتشار بیماری های خاصی مانند لکوز در مزارعی که بلدرچین و ماکیان به طور جداگانه پرورش می یابند ولی سرپرست آنها یکی است، وجود دارد. برعکس بلدرچین های ژاپنی ممکن است به عفونتهای تحت بالینی مبتلا شوند و آن را به سایر گونه های پرندگان انتقال دهند.
این پرندگان باید با غذای مناسب که از منبع مورد اطمینان خریداری شده تغذیه شوند. غذا باید در مکان خشک نگهداری شده و از رشد کپکها ممانعت بعمل آید و همچنین باید از جانوران موذی که ممکن است سبب ایجاد بیماری یا انتقال میکروارگانیسمها شوند محافظت گردد. این پرندگان باید به طور مرتب و روزمره بازبینی شده و اگر نشانه هائی از قبیل کزکردگی، لرزش، فلجی را نشان دادند جهت معاینه به دامپزشک ارجاع داده شوند.

پیشگیری در خلال شیوع بیماری
هنگامی که بیماری شیوع پیدا می کند صاحبان مزارع باید به توصیه هائی مبنی بر جداسازی پرندگان سالم از بیمار عمل کنند. زیرا کانی بالیسم ، خوردن مواد دفعی پرندگان بیمار و انتقال از طریق آئروسل سبب انتشار بیماری خواهد شد. توصیه می شود که لاشه ها سوزانده و یا به وسیله آهک مدفون شوند و تمام محل ضدعفونی گردد. همچنین انکوباتورها ضدعفونی شده و جوجه بلدرچین های تازه هچ شده در محلهای ضدعفونی شده پرورش یابند. منبع شیوع بیماری در صورت امکان شناسائی گردد و با اقدامات پیشگیری کننده مناسب بیماری تحت کنترل درآید.
بلدرچین ژاپنی با این که نسبت به برخی از بیماریها مقاوم است ولی نسبت به ابتلا طبیعی به اکثر بیماریهای ویروسی ماکیان حساس می باشد به خصوص هنگامی که تحت شرایط مدیریتی ضعیف پرورش یابد. هرچند تعداد گزارشهای مربوط به وقوع طبیعی بیماری در بلدرچین ها در مقایسه با ماکیان دیگر کمتر می باشد. اما این موضوع ممکن است ناشی از این واقعیت باشد که تعداد معدودی مزرعه پرورش بلدرچین وجود دارد. با توجه به پیشرفتهای اخیر در امر روشهای فنی تشخیصی در ویروس شناسی این احتمال وجود دارد که موارد بیشتری از وقوع طبیعی بیماری های ویروسی خصوصا آنهائی که ناشی از اعضای گروه آدنوویروس هستند گزارش شوند.


 

تغذیه بلدرچین

 

مواد غذایی تشکیل‌دهنده جیره بلدرچین عبارتند از: آب، پروتئین، کربوهیدرات، چربی، مواد معدنی و ویتامین‌ها.
اگرچه تمامی این اقلام ضروری هستند،‌ اما آب کافی، به عنوان مهم‌ترین ماده‌ غذایی محسوب می‌گردد. آب پاکیزه و تمیز بایستی به طور منظم و دائم به خصوص تحت شرایط گرم و مرطوب در اختیار پرندگان باشد. بلدرچین به حداقل 2 برابر وزن خویش نیاز به آب دارد. و برابر با وزن خویش نیازمند غذا بر حسب ماده خشک هستند. در صورت مصرف قدری نمک اضافی در جیره یا در فصول خشک سال میزان نیاز به آب نیز افزایش می‌یابد.
در این مقاله سعی شده نیازهای غذائی بلدرچینهای ژاپنی بویژه در مواد ضروری جیره تشریح گردد.

پروتئین
پروتئین، اسیدهای آمینه مورد نیاز برای رشد و تولید تخم را فراهم می‌آورد. نیازمندی‌های بلدرچین در زمینه پروتئین جیره تحت‌تأثیر میزان انرژی متابولیزه و سایر اجزاء مصرفی در ساخت جیره مصرفی بلدرچین قرار دارد. تحقیقات پیشین نشان داد که گله‌های بلدرچین با موفقیت با مصرف جیره‌های استارتر بوقلمون حاوی حدود 28ـ21% پروتئین خام پرورش داده شده‌اند. پرفسور لی و همکاران نشان دادند که برای جیره استارتر میزان پروتئین خام برابر با 21% مورد نیاز است که می توان اندازه آن را تا 3 هفتگی به 20% کاهش داد.
پروتئین گران‌قیمت‌ترین ماده غذایی است و بایستی از منابع باکیفیت بالا تأمین شود. کیفیت پروتئین براساس اسیدهای آمینه تشکیل دهنده ماده غذایی و قابلیت دسترسی اسیدهای آمینه پس از هضم از دستگاه گوارش بلدرچین تعیین می‌شود. اسیدهای آمینه به عنوان اجزاء سازنده پروتئین‌ها محسوب می‌شوند از میان 19 اسیدآمینه مورد نیاز بلدرچین، 13 اسیدآمینه، انواع ضروری تلقی شده و بایستی از طریق جیره تأمین شوند و 6 اسیدآمینه نیز غیرضروری است چرا که در بدن ساخته می‌شوند و لازم نیست که ضرورتاً در داخل جیره باشند.
13 اسیدآمینه ضروری عبارتند از: آرژنین، سیستین، گلیسین،‌هیستیدین، ایزولوسین، لوسین، لیزین، متیونین، فنیل آلانین،‌ ترسوانین،‌ تریپتوفان،‌ ایتروزیی و روایس. مواد غذایی از لحاظ کیفی وکمی و از لحاظ اسیدهای آمینه با یکدیگر متفاوت اند. جیره بلدرچین عمدتاً از اقلام گیاهی تشکیل شده است. بهترین اقلام گیاهی مصرفی در جیره عبارتند از: ذرت، کنجاله سویا،‌سورگوم، برنج و سبوس گندم.
متیونین و لیزین اغلب به میزان اندکی در منابع گیاهی یافت می‌شوند اما به هر حال متیونین و لیزین سنتیک معمولاً برای متعادل کردن به ترکیب اسیدهای آمینه به جیره افزوده می‌شوند.
در حالیکه اقلام حاوی پروتئین‌ مانند پودر ماهی، پودر گوشت و استخوان و غیره، منابع خوبی برای تامین اسیدهای آمینه ضروری تلقی می‌شوند اما اغلب گران‌قیمت‌تر از اقلام پروتئین گیاهی بوده و میزان مصرف کمتری دارند بعلاوه اینکه سایر مواردی نظیر امکان انتقال برخی بیماریها از طریق منابع پروتئین حیوانی موجب بروز محدودیتهائی در خصوص استفاده از این مواد می گردند.

انرژی
میزان غذای مصرفی به میزان انرژی قابل متابولیزه (ME) جیره، سن پرندگان، وضعیت تولید مثلی و دمای محیط بستگی دارد. در مناطق با آب و هوای معتدل انرژی مورد نیاز برای بلدرچینهای در حال رشد 2600 تا 3000 کیلوکالری انرژی متابولیزه در هر کیلوگرم گزارش شده است.
در حالی که تحقیقات ما در شرایط حاره‌ای نشان داد که میزان انرژی مورد نیاز 2800 کیلوکالری ME/kg در مورد بلدرچین‌های در حال رشد می‌باشد. که برای بلدرچیـن‌های تخم‌گذار به 2550 کیلوکالری ME/kg بالغ می‌گردد.
اگر چه افزایش انرژی از 2600 تا 2800 کیلوکالری ME/kg بر وزن‌گیری اثری ندارد، ولی به طور قابل توجهی بر بهره‌وری جیره مصرفی تأثیر می‌گذارد چرا که میزان جیره مصرفی به شدت کاهش می‌یابد.
منبع اصلی تأمین انرژی دانه‌های غلات هستند که اجزاء اصلی جیره محسوب می‌شوند. در بیشتر جیره‌ها چربی‌های حیوانی و گیاهی نیز برای تامین مقادیر بالاتر انرژی مصرف می‌شوند.

ویتامین‌ها
ویتامین‌ها را می‌توان تحت دسته ویتامین‌های محلول در چربی (K, F, D, A) و محلول در آب (ب ـ کمپلکس) طبقه‌بندی نمود. بسیاری از ویتامین‌ها کاملاً پایداراند و گروهی نیز به سرعت در مواجه با گرما، نور خورشید یا هوا فاسد می‌شوند. بلدرچین‌های پرورشی در داخل سالن کاملاً به ویتامین‌های موجود در جیره غذایی وابسته‌اند که بایستی با مقادیر و نسبت‌های صحیحی به کار گرفته شوند. چرا که آنها به منابع طبیعی این مواد دسترسی ندارند.
کارکردهای اصلی ویتامین‌ها به شرح ذیل می‌باشد:

ویتامین A
ویژگی اساسی ویتامین ‌A کارکرد آن در اطمینان ‌بخشی به رشد کافی و به عنوان وسیله‌ای برای کمک به پرنده در مقاومت در برابر بیماری است. ویتامین A برای بینایی، تولید تخم‌مرغ و تولید مثل ضروری است. بلدرچین ‌های تخم‌گذار دریافت کننده مقادیر ناکافی ویتامین A ، تخم‌های کمتری می‌گذارند و تخم‌های گذاشته شده نیز اغلب به جوجه تبدیل نمی‌شوند. برای جوجه درآوری و باروری بهتر بلدرچین‌های ماده وجود IU 2500 ویتامین A به ازای هر کیلوگرم خوراک مورد نیاز می‌باشد همچنین قابلیت جوجه درآوردن و بقاء جوجه‌های تازه از تخم خارج شده با مصرف 3200 واحد بین‌المللی ویتامین A در هر کیلوگرم جیره ارتقاء خواهد یافت.
این ویتامین در بدن پرنده از مولکول‌های مولد خود یعنی کاروتن شکل می‌گیرد که در سبزیجات و ذرت زرد یافت می‌شود. خرد کردن اقلام غذایی احتمال از بین رفتن و بی اثر شدن این ویتامین را در طول نگه‌داری تسریع می‌کند. به خصوص اگر محل نگه‌داری گرم و مرطوب باشد چرا که تماس با هوا موجبات نابودی این ویتامین را فراهم می‌آورد. در نتیجه، صنعت تولید خوراک دام به ویتامین A دریافتی از طریق اقلام غذایی کفایت نمی‌کند. ویتامین A خشک یا پایدار شده برای برآورده‌سازی نیازهای پرنده به جیره افزوده می‌گردد. طبق مطالعات انجام گرفته افزودن 4000 واحد بین‌المللی ویتامین A به ازای هر کیلوگرم جیره برای رشد و تولید مثل مطلوب بلدرچین‌ها کفایت می‌کند.

ویتامین D
ویتامین D اشکال مختلفی دارد. امّا D2 و D3 مهم‌ترین اشکال موجود محسوب می ‌شوند. ویتامین D3 برای بلدرچین جنبه ضروری دارد. ویتامین D به جذب کلسیم و فسفر از دستگاه گوارش و ترکیب کلسیم بر پوسته تخم‌ بلدرچین کمک می‌کند.
فوراتد (1979) نشان داد که محدودیت غذایی ویتامین D3 کمکی، علی‌رغم کاستن از میزان جیره دریافتی، از وزن بدن پرندگان نر و ماده نمی‌کاهد. با این وجود، ‌تولید تخم از 74% به 20% کاهش نشان می‌دهد. در آزمایش دیگری، بلدرچین نر بالغ با مصرف جیره غذایی فاقد ویتامین D3 به مدت یک سال همچنان شرایط بدنی خوب خود را حفظ نمودند. اما تلفات 90 و 16% به ترتیب در بلدرچین‌های نر و ماده دیده شد. در حالتی که هر دو از تعادل منفی کلسیم به یک حدود رنج می بردند.
وجود ویتامین ‌D با نور خورشید مرتبط است چرا که تابش نور خورشید ساخته شدن ویتامین D در بدن پرنده را تحریک می‌کند. متأسفانه بلدرچین‌های تخم‌گذار به ندرت در معرض نور مستقیم خورشید قرار دارند و بنابراین میزان ساخت ویتامین D در بدن آنها محدود است. تولید کنندگان بلدرچین به طور معمولی ویتامین D را به مقادیر موردنیاز به جیره پرنده می‌افزایند تا اهداف تولیدی را با کمک آنها و نیز با استفاده از ویتامین D موجود در اجزا جیره برآورده سازند.

ویتامین E
کمبود ویتامین E سبب بروز بیماری در دستگاه عصبی جوجه‌ها با نام بیماری جوجه دیوانه (آنسفالومالاسی) می‌گردد. همچنین وجود این ویتامین در گله‌های مادر برای برخورداری از قابلیت جوجه درآوری مناسب تخم‌ها ضروری است. آنسفالومالاسی با وجود مقادیری از چربی‌های غیراشباع حساس در برابر فساد و تندشدگی رُخ می‌دهد. در این حالت بهتر است مقداری ترکیبات آنتی‌اکسیدان برای جلوگیری از فساد چربی‌ها بدان افزوده شوند.
کمبود ویتامین E در جیره‌های حاوی پروتئین سویا و نشاسته، بر وزن بدن،‌ میزان مصرف جیره یا تولید تخم بلدرچین ژاپنی تأثیری ندارد. با این حال، سبب ناباروری در میان بلدرچین‌های نر می‌گردد که با افزودن IM 40 ویتامین E به هر کیلوگرم جیره برای مدت 2 هفته رفع می‌گردد. باروری و قابلیت جوجه درآوری تخم بلدرچینهائی که با جیره معمولی حاوی گلوکز و کنجاله سویا، اما دارای مقادیر ناکافی ویتامین E، تغذیه شده اند پس از 20 هفته به شدت کاهش می‌یابد و ادامه مصرف این جیره برای مدت 35 هفته سبب آنسفالومالاسی یا دیستروفی عضلانی می‌گردد.
دانه‌ها و کنجاله یونجه مهم‌ترین منابع طبیعی ویتامین E به شمار می‌آیند.

ویتامین K
ویتامین K یک عنصر ضروری در ساخت پروترومبین به شمار می‌آید که ماده شیمیایی ضروری برای لخته شدن خون است و کمبود آن می‌تواند به پارگی عروق خونی و خونریزی گسترده منجر شود. ویتامین ‌K به طور طبیعی در تمام غذاها به خصوص کنجاله شبدر مصری یافت می‌شود. میزان نیاز کم است و مصرف IU/kg2 در شرایط معمولی کفایت می‌کند. در صورت بروز مشکل می توان از محصولات سنتیتک محلول در آب ویتامین K3 استفاده کرد.

ویتامین ب ـ کمپلکس
این ویتامین‌ها به خوبی در غلات و دانه‌ها یافت می‌شوند و کمبود آنها به طور معمول رخ نمی‌دهد. کارکردهای اصلی ویتامین‌های گروه B کمک به بلدرچین در دست‌یابی به رشد مطلوب است.
تیامین (ویتامین B1)
وجود این ویتامین برای متابولیسم کربوهیدراتها ضروری است.
علائم کلاسیک پلمی نوریت در جوجه‌های بلدرچین تازه از تخم خارج شده ای که با جیره بوقلمون مادر حاوی 2/3 میلی گرم تیامین در کیلوگرم تغذیه می شدند، گزارش شده است.
این بلدرچین‌ها پاسخ مناسبی را در برابر تزریق ویتامین از خود نشان دادند. بلدرچین‌های ژاپنی مادر نیاز بیشتری به تیامین دارند که mg/kg 8/0 جیره گزارش گردیده است.
ریبوفلاوین (ویتامین B2)
در صورت فقدان ویتامین B12 و ،ویتامین C ، مقدارmg 8 ریبوفلاوین به ازای هر کیلوگرم جیره پیشنهاد شده است که در حضور این ویتامین‌ها به 4 میلی‌گرم کاهش می‌یابد. علائم نشان دهنده کمبود ریبوفلاوین عبارتند از: کاهش رشد، تلفات بالا، اختلال در ایستادن و وضعیت بدنی، که در بلدرچین‌ها فلج پنجه خمیده نامیده می‌شود. در صورت تداوم دو هفته‌ای کمبود ریبوفلاوین پرها نیز در نخواهند آمد.
مطالعات در مورد تأثیر کمبود ریبوفلاوین بر تکامل دستگاه تولید مثل و جنین در بلدرچین‌های ژاپنی، تلفات بالایی را در گروه مبتلا به کمبود ریبوفلاوین نشان داده است. مقادیر 4 و 8 میلی‌گرم/کیلوگرم برای حفظ و تداوم تولید جنین تخم لازم است. داده‌های حاصله از تعداد هچ‌های هفتگی نشان داد که افزودن مقادیر اندکی از ریبوفلاوین به جیره پایه می‌تواند بر افزایش موارد فلج پنجه خمیده بیانجامد در حالی که مصرف مقادیر بالاتر کاهش آن را به همراه دارد.

اسید نیکوتینیک
با خورانیدن یک جیره عاری از اسیدنیکوتینیک به بلدرچین 4 روزه کاهش رشد ملاحظه می گردد. همچنین جوجه‌های تازه از تخم خارج شده بلدرچین، 9 روز پس از مصرف این جیره تلف شدند. سن پرندگان تعیین کننده شدت علائم کمبود اسیدنیکوتینیک بود. کاهش مشخص در رشد، بسته شدن چشم‌ها، کاهش فعالیت و آتروفی شدید عضله سینه در بلدرچین‌های مصرف کننده جیره دچار کمبود اسیدنیکوتینیک مشاهده شد. مطالعات بیشتر نشان داد که وجود mg/kg 40 برای رشد طبیعی بلدرچین‌ها مناسب است.
اسیدپانتوتنیک
به منظور پیشگیری از تلفات و رشد طبیعی جوجه‌های بلدرچین مصرف مقادیر mg/kg 5/7 کلسیم پانتوتنات در جیره‌های خالص شده ضروری است اگر چه برای درآوردن پرها به طور طبیعی 30ـ10 میلی‌گرم از این ماده مورد نیاز است. مطالعات تکمیلی نشان دادند که میزان نیاز بلدرچین‌ها به این ماده تا 5 هفتگی mg/kg 40 می‌باشد.
در بلدرچین‌های مادر برای برخورداری از باروری مطلوب و قابلیت جوجه درآوری بالا mg/kg 10 کلسیم پانتوتنات نیاز است. تخم‌های حاصله از بلدرچین‌های ماده ای که دچار کمبود اسید پانتوتنیک در جیره بوده اند، در اواخر دوره انکوباسیون تلف می‌شدند و خونریزی‌های جنینی، خیز و جنین دارای پاهای خمیده در آنها قابل مشاهده بود.
کولین
بلدرچین ژاپنی در حال رشد، در مقایسه با طیور معمولی نیازمند مقادیر بالاتری از کولین برای حمایت از حداکثر رشد و پیش‌گیری از وقوع نرمی استخوان، حفظ حداکثر وزن تخم، تولید تخم و قابلیت جوجه درآوری است. بلدرچین بالغ به مقادیر بالاتری کولین در مقایسه با طیور تخم‌گذار نیازمندند که حدود mg/kg3100 جیره می‌باشد.
اسیدفولیک
کمبود اسیدفولیک در بلدرچین در حال رشد سبب رشد نامناسب پرها، تلفات بالا، ضعف پاها و فلج گردن می‌شود این علایم مشابه علایم قابل مشاهده در بوقلمون است. جوجه‌های بلدرچین نیز از کم‌خونی و سندروم پنجه خمیده رنج می‌برند. میزان اسیدفولیک مورد نیاز در بلدرچین در حال رشد معادل mg/kg 36/0 ـ 3/0 برای جیره است.

بیوتین
مطالعات نشان داده اند که بیوتین زیادتری نسبت به سایر طیور برای کسب وزن و تولید تخم‌مرغ بیشتر مورد نیاز است.

ویتامین B12 (بیانوکوبالآسین)
ویتامین B12 برای رشد پرهای قرمز معمولی ضروری است. برای دستیابی به قابلیت جوجه درآوردن بهتر، وجود مقادیر کافی اسید پانتوتنیک و ویتامین B12 ضروری است. مقادیر مشابهی از ویتامین ب کمپلکس را می‌توان در تمامی اقلام غذایی یافت. بایستی تأکید نمود که ویتامین B12 فقط در غذاهای با منشأ دامی یافت می‌شوند.

 

خرید و فروش جوجه بلدرچین یک روزه تا بالغ.

بهترین نژادهای ژاپنی  (اصلاح شده)

حمل بار با ماشین های مخصوص و افراد مجرب.

قیمت روز بلدرچین را از ما بخواهید: 09378278795 سلیمخانیان

بهترین خریدار بلدرچین با بلاترین قیمت.

پرداخت پول به صورت نقدی (چک روز)

کانال پرورش دهندگان بلدرچین کشور افتتاح شد.
با عضویت در این کانال میتوانید دست واسطه هارو در این صنعت جدید و پر رونق کوتاه کنید.
💡اعلام روزانه قیمت جوجه بلدرچین یک روزه تا بلدرچین آماده کشتار و بلدرچین تخم گذار و تخم بلدرچین و .....
💡نکته های آموزشی برای پرورش دهندگان بلدرچین
💡همچنین کسانی که قصد خرید یا فروش بلدرچین را دارند میتوانند با ارتباط با مدیر و استفاده از کانال این کار را انجام دهند.

آی دی مدیر: https://t.me/Poultry98
کانال : https://t.me/iranquail

پرورش بلدرچین و فروش جوجه یکروزه بلدرچین

بلدرچین با داشتن بسیاری ویژگی های مناسب مانند: جثه کوچک، رشد سریع، بلوغ زود رس، تولید بالای تخم، فاصله نسلی کوتاه، کمترین نیاز به محیط پرورشی از نظر مساحت، خوراک کم، مقاومت به شوری جیره، دوره کوتاه جوجه کشی، مقاومت بالا نسبت به بسیاری از بیماریهای متداول، کیفیت بالای گوشت و تخم، هزینه کم تغذیه و درمان و بازگشت سرمایه سریع، نیاز به سرمایه گذاری کم در بخش هزینه های ثابت و جاری، بهای مناسب گوشت و تخم در بازار، افزایش میزان تقاضا جهت محصولات و مواردی نظیر اینها، بعنوان پرنده ای با ارزش و اقتصادی شناخته شده و هم اکنون در بسیاری  از کشورهای جهان پرورش داده می شود. بویژه اینکه در سالیان اخیر و پیامد رشد فکری عموم جامعه در مورد کیفیت تغذیه شاهد افزایش تقاضا جهت گوشت و تخم این پرنده می باشیم و پرورش دهندگانی که توانسته اند با بکارگیری روشهای علمی و فنی نوین به کمیت و کیفیت مطلوب در تولید دست پیدا کنند دارای سود تضمین شده در بازار می باشند.
پس همانطور گفته شد بهترین حالت جهت پرورش این پرنده و تضمین سود در آینده استفاده از خط کامل پرورش شامل: پرورش مادرها، جوجه کشی، پروار و کشتار می باشد و در این میان استفاده از دانش فنی جهت ساخت و ساز و طراحی علمی سالنهای پرورش، استفاده از خطوط کشتار و بسته بندی مدرن که با دقت و کیفیت بالا اقدام به کشتار و بسته بندی لاشه می نمایند و همچنین بهره گیری از اصول نوین علمی جهت تهیه جیره هائی که در عین ارزان تر بودن بهترین بازدهی را در رشد و تولید داشته باشند، متضمن تداوم کار سودآوری بیشتر خواهند بود.



شناخت بلدرچین در رده بندی جانوری ( جانور شناسی ) :
بلدرچین را در زبان فارسی کرک یا بد بده نیز می نامند
مجمع پرنده شناسان آمریکا ( 1983) و شین وایتوا (1994) بلدرچین را به شرح زیر طبقه بندی می کنند :
سلسله : جانوری
شاخه : مهره داران
رده : پرندگان‌
راسته : مرغان
خانواده : قرقاول سانان یا ماکیان ها
زیر خانواده : مرغان مزرعه یا زیر مجموعه کبک سانان
جنس : بلدرچین
و به یکی ازگونه های زیر تعلق دارد :
1- Coturnix .coturnix(common quail) : اروپا ، اسیا ، آفریقا
2-Coturnix japonica (Japanese guail) : مانگولیا ، ساخالین ، ژاپن
3-Coturnix coromandelica (black-breast –guail ) : هند ، سیلان ، برمه
4- coturnix delegorguei (harleguin guail) : آفریقا و عربستان
5-coturnix pectoralis (pectoral guail) : استرالیا
تا کنون 6 نژاد و 60 لاین بلدرچین ثبت شده است که 34 لاین را لاینهای موتاسیونی تشکیل می دهند . پنج سویه بلدرچین ژاپنی که بر اساس رنگ بدن طبقه بندی می شوند بر اساس زیر وجود دارند.
1-Pharach ( نوع وحشی) :
این نژاد دارای بیشترین جمعیت در دنیا می باشد و نامهای مختلفی برای آن عنوان شده است . این سویه رنگ های پر مخلوط داشته همراه با رنگ های سیاه و سایه های مختلف که ترکیب رنگ قهوه ای را دارای می باشد .
2-Tuxedo :
این سویه از نوع بلدرچین دو رنگ است . سطح شکم ،گردن و صورت سفید و بقیه قسمتهای بدن قهوه ای رنگ می باشد .
3- Panda :
نوعی بلدرچین با پرهای سفید که قسمت هایی از آن تیره می باشد .
4- Manchurian golden :
این سویه پرنده هایی به رنگ طلایی یا رنگ گندمی می باشد. این سویه با نوع وحشی ( Pharach ) شباهت زیادی دارد .
5- British Range :
در این سویه رنگ بدن قهوه ای تیره می باشد بطوریکه برخی از افراد آنها را با نام بلدرچین قهوه ای می شناسند در حالی که استفاده از این نام اشتباه است زیرا بلدرچین قهوه ای نام یک بلدرچین نژاد استرالیایی است که از لحاظ جثه بزرگتر و از لحاظ رنگ متمایل به خاکستری می باشد .
به طور کلی دو گونه بلدرچین ژاپنی و اروپایی بسیار مورد توجه هستند که میان این دو گونه رابطه بسیار نزدیکی وجود دارد . بلدرچینی های ژاپنی بیشتر در جزایر ژاپن پراکنده هستند و نوع وحشی این پرنده به صورت جفت در تابستان در نواحی شمال و در زمستان در نواحی جنوبی جزیره زندگی میکنند . در حالیکه بلدرچین های اروپایی ازگسترش وسیعی در اروپا ، سیبری ، ایران ، ترکیه ومصر بر خوردارهستند . با این حال شباهت های بسیاری بین بلدرچین ژاپنی و اروپایی وجود دارد وتنها تفاوت آنها در اندازه بدن و جثه می باشد به گونه ای که بلدرچین اروپایی دارای طول بدن 18 سانتی متر و بلدرچین ژاپنی دارای طول بدن 15 سانت می باشد .

در ایران هنوز جایی که روی نزادا کار کنن یا تشخیص نزاد خالص بدن وجود نداره اصلا نراد خالص یا خالص سازی صفات مرغوب یا اصلاح ژتیکی انجام نشده اون نژادایم که بودن اونقدر جفتگیریهای هم خونی زیاد شده که الان نقصهای جوجه ویا اختلاف وزنگیری و یکدست نبودن گله انواع اقسام رنگها جثهها و... تو گله ۱۰۰۰۰ من قابل مشاهدست چون فاصله بین نسلها کمه این کار شدنی و راحته که انشاالله در دستور کار مسئولین قرار میگیره مسئول طرحم من میشم.

ژنتیک بلدرچین :
تعداد کروموزوم های بلدرچین 78 عدد می باشد . ( 78=n 2) بلدرچین ژاپنی به همخونی بسیار حساس می باشد با روری پایینی در سویه های خویش جفت ممکن است باعث کاهش تولید تخم در ماده ها و تولید اسپرم ضعیف یا کاهش میزان جفتگیری در نر ها شود

 

راهنمای پیشگیری از بیماری ها در بلدرچین

پیشگیری
باید این مهم را به خاطر داشت که می توان از بروز اکثر بیماری های ویروسی با بکارگیری یک مدیریت خوب و کاربردی پیشگیری کرد . لانه ها باید تمیز و دارای تهویه و دمای مناسب باشند و از ورود جانوران موذی به آنها ممانعت شود.
بلدرچین نباید با انواع دیگر پرندگان پرورش داده شود، زیرا به خوبی مشخص شده که گونه های مختلف پرندگان دارای حساسیت های متفاوت در برابر ارگانیسم های عامل بیماری هستند.
از آنجا که بلدرچین های جوان به بیماری حساس تر هستند بنابراین آنها باید جدا از بلدرچین های مادر پرورش یابند زیرا بلدرچین های مادر ممکن است به طور تحت بالینی با میکروارگانیسم هائی آلوده باشند و یا به عنوان حاملین عوامل بیماریزا عمل کنند.
در مزارع بزرگ پرورش بلدرچین توصیه می شود که سرپرست های مستقل جهت مراقبت از این پرنده ها گماشته شوند. شواهدی مبنی بر انتشار بیماری های خاصی مانند لکوز در مزارعی که بلدرچین و ماکیان به طور جداگانه پرورش می یابند ولی سرپرست آنها یکی است، وجود دارد. برعکس بلدرچین های ژاپنی ممکن است به عفونتهای تحت بالینی مبتلا شوند و آن را به سایر گونه های پرندگان انتقال دهند.
این پرندگان باید با غذای مناسب که از منبع مورد اطمینان خریداری شده تغذیه شوند. غذا باید در مکان خشک نگهداری شده و از رشد کپکها ممانعت بعمل آید و همچنین باید از جانوران موذی که ممکن است سبب ایجاد بیماری یا انتقال میکروارگانیسمها شوند محافظت گردد. این پرندگان باید به طور مرتب و روزمره بازبینی شده و اگر نشانه هائی از قبیل کزکردگی، لرزش، فلجی را نشان دادند جهت معاینه به دامپزشک ارجاع داده شوند.

پیشگیری در خلال شیوع بیماری
هنگامی که بیماری شیوع پیدا می کند صاحبان مزارع باید به توصیه هائی مبنی بر جداسازی پرندگان سالم از بیمار عمل کنند. زیرا کانی بالیسم ، خوردن مواد دفعی پرندگان بیمار و انتقال از طریق آئروسل سبب انتشار بیماری خواهد شد. توصیه می شود که لاشه ها سوزانده و یا به وسیله آهک مدفون شوند و تمام محل ضدعفونی گردد. همچنین انکوباتورها ضدعفونی شده و جوجه بلدرچین های تازه هچ شده در محلهای ضدعفونی شده پرورش یابند. منبع شیوع بیماری در صورت امکان شناسائی گردد و با اقدامات پیشگیری کننده مناسب بیماری تحت کنترل درآید.
بلدرچین ژاپنی با این که نسبت به برخی از بیماریها مقاوم است ولی نسبت به ابتلا طبیعی به اکثر بیماریهای ویروسی ماکیان حساس می باشد به خصوص هنگامی که تحت شرایط مدیریتی ضعیف پرورش یابد. هرچند تعداد گزارشهای مربوط به وقوع طبیعی بیماری در بلدرچین ها در مقایسه با ماکیان دیگر کمتر می باشد. اما این موضوع ممکن است ناشی از این واقعیت باشد که تعداد معدودی مزرعه پرورش بلدرچین وجود دارد. با توجه به پیشرفتهای اخیر در امر روشهای فنی تشخیصی در ویروس شناسی این احتمال وجود دارد که موارد بیشتری از وقوع طبیعی بیماری های ویروسی خصوصا آنهائی که ناشی از اعضای گروه آدنوویروس هستند گزارش شوند.


 

تغذیه بلدرچین

 

مواد غذایی تشکیل‌دهنده جیره بلدرچین عبارتند از: آب، پروتئین، کربوهیدرات، چربی، مواد معدنی و ویتامین‌ها.
اگرچه تمامی این اقلام ضروری هستند،‌ اما آب کافی، به عنوان مهم‌ترین ماده‌ غذایی محسوب می‌گردد. آب پاکیزه و تمیز بایستی به طور منظم و دائم به خصوص تحت شرایط گرم و مرطوب در اختیار پرندگان باشد. بلدرچین به حداقل 2 برابر وزن خویش نیاز به آب دارد. و برابر با وزن خویش نیازمند غذا بر حسب ماده خشک هستند. در صورت مصرف قدری نمک اضافی در جیره یا در فصول خشک سال میزان نیاز به آب نیز افزایش می‌یابد.
در این مقاله سعی شده نیازهای غذائی بلدرچینهای ژاپنی بویژه در مواد ضروری جیره تشریح گردد.

پروتئین
پروتئین، اسیدهای آمینه مورد نیاز برای رشد و تولید تخم را فراهم می‌آورد. نیازمندی‌های بلدرچین در زمینه پروتئین جیره تحت‌تأثیر میزان انرژی متابولیزه و سایر اجزاء مصرفی در ساخت جیره مصرفی بلدرچین قرار دارد. تحقیقات پیشین نشان داد که گله‌های بلدرچین با موفقیت با مصرف جیره‌های استارتر بوقلمون حاوی حدود 28ـ21% پروتئین خام پرورش داده شده‌اند. پرفسور لی و همکاران نشان دادند که برای جیره استارتر میزان پروتئین خام برابر با 21% مورد نیاز است که می توان اندازه آن را تا 3 هفتگی به 20% کاهش داد.
پروتئین گران‌قیمت‌ترین ماده غذایی است و بایستی از منابع باکیفیت بالا تأمین شود. کیفیت پروتئین براساس اسیدهای آمینه تشکیل دهنده ماده غذایی و قابلیت دسترسی اسیدهای آمینه پس از هضم از دستگاه گوارش بلدرچین تعیین می‌شود. اسیدهای آمینه به عنوان اجزاء سازنده پروتئین‌ها محسوب می‌شوند از میان 19 اسیدآمینه مورد نیاز بلدرچین، 13 اسیدآمینه، انواع ضروری تلقی شده و بایستی از طریق جیره تأمین شوند و 6 اسیدآمینه نیز غیرضروری است چرا که در بدن ساخته می‌شوند و لازم نیست که ضرورتاً در داخل جیره باشند.
13 اسیدآمینه ضروری عبارتند از: آرژنین، سیستین، گلیسین،‌هیستیدین، ایزولوسین، لوسین، لیزین، متیونین، فنیل آلانین،‌ ترسوانین،‌ تریپتوفان،‌ ایتروزیی و روایس. مواد غذایی از لحاظ کیفی وکمی و از لحاظ اسیدهای آمینه با یکدیگر متفاوت اند. جیره بلدرچین عمدتاً از اقلام گیاهی تشکیل شده است. بهترین اقلام گیاهی مصرفی در جیره عبارتند از: ذرت، کنجاله سویا،‌سورگوم، برنج و سبوس گندم.
متیونین و لیزین اغلب به میزان اندکی در منابع گیاهی یافت می‌شوند اما به هر حال متیونین و لیزین سنتیک معمولاً برای متعادل کردن به ترکیب اسیدهای آمینه به جیره افزوده می‌شوند.
در حالیکه اقلام حاوی پروتئین‌ مانند پودر ماهی، پودر گوشت و استخوان و غیره، منابع خوبی برای تامین اسیدهای آمینه ضروری تلقی می‌شوند اما اغلب گران‌قیمت‌تر از اقلام پروتئین گیاهی بوده و میزان مصرف کمتری دارند بعلاوه اینکه سایر مواردی نظیر امکان انتقال برخی بیماریها از طریق منابع پروتئین حیوانی موجب بروز محدودیتهائی در خصوص استفاده از این مواد می گردند.

انرژی
میزان غذای مصرفی به میزان انرژی قابل متابولیزه (ME) جیره، سن پرندگان، وضعیت تولید مثلی و دمای محیط بستگی دارد. در مناطق با آب و هوای معتدل انرژی مورد نیاز برای بلدرچینهای در حال رشد 2600 تا 3000 کیلوکالری انرژی متابولیزه در هر کیلوگرم گزارش شده است.
در حالی که تحقیقات ما در شرایط حاره‌ای نشان داد که میزان انرژی مورد نیاز 2800 کیلوکالری ME/kg در مورد بلدرچین‌های در حال رشد می‌باشد. که برای بلدرچیـن‌های تخم‌گذار به 2550 کیلوکالری ME/kg بالغ می‌گردد.
اگر چه افزایش انرژی از 2600 تا 2800 کیلوکالری ME/kg بر وزن‌گیری اثری ندارد، ولی به طور قابل توجهی بر بهره‌وری جیره مصرفی تأثیر می‌گذارد چرا که میزان جیره مصرفی به شدت کاهش می‌یابد.
منبع اصلی تأمین انرژی دانه‌های غلات هستند که اجزاء اصلی جیره محسوب می‌شوند. در بیشتر جیره‌ها چربی‌های حیوانی و گیاهی نیز برای تامین مقادیر بالاتر انرژی مصرف می‌شوند.

ویتامین‌ها
ویتامین‌ها را می‌توان تحت دسته ویتامین‌های محلول در چربی (K, F, D, A) و محلول در آب (ب ـ کمپلکس) طبقه‌بندی نمود. بسیاری از ویتامین‌ها کاملاً پایداراند و گروهی نیز به سرعت در مواجه با گرما، نور خورشید یا هوا فاسد می‌شوند. بلدرچین‌های پرورشی در داخل سالن کاملاً به ویتامین‌های موجود در جیره غذایی وابسته‌اند که بایستی با مقادیر و نسبت‌های صحیحی به کار گرفته شوند. چرا که آنها به منابع طبیعی این مواد دسترسی ندارند.
کارکردهای اصلی ویتامین‌ها به شرح ذیل می‌باشد:

ویتامین A
ویژگی اساسی ویتامین ‌A کارکرد آن در اطمینان ‌بخشی به رشد کافی و به عنوان وسیله‌ای برای کمک به پرنده در مقاومت در برابر بیماری است. ویتامین A برای بینایی، تولید تخم‌مرغ و تولید مثل ضروری است. بلدرچین ‌های تخم‌گذار دریافت کننده مقادیر ناکافی ویتامین A ، تخم‌های کمتری می‌گذارند و تخم‌های گذاشته شده نیز اغلب به جوجه تبدیل نمی‌شوند. برای جوجه درآوری و باروری بهتر بلدرچین‌های ماده وجود IU 2500 ویتامین A به ازای هر کیلوگرم خوراک مورد نیاز می‌باشد همچنین قابلیت جوجه درآوردن و بقاء جوجه‌های تازه از تخم خارج شده با مصرف 3200 واحد بین‌المللی ویتامین A در هر کیلوگرم جیره ارتقاء خواهد یافت.
این ویتامین در بدن پرنده از مولکول‌های مولد خود یعنی کاروتن شکل می‌گیرد که در سبزیجات و ذرت زرد یافت می‌شود. خرد کردن اقلام غذایی احتمال از بین رفتن و بی اثر شدن این ویتامین را در طول نگه‌داری تسریع می‌کند. به خصوص اگر محل نگه‌داری گرم و مرطوب باشد چرا که تماس با هوا موجبات نابودی این ویتامین را فراهم می‌آورد. در نتیجه، صنعت تولید خوراک دام به ویتامین A دریافتی از طریق اقلام غذایی کفایت نمی‌کند. ویتامین A خشک یا پایدار شده برای برآورده‌سازی نیازهای پرنده به جیره افزوده می‌گردد. طبق مطالعات انجام گرفته افزودن 4000 واحد بین‌المللی ویتامین A به ازای هر کیلوگرم جیره برای رشد و تولید مثل مطلوب بلدرچین‌ها کفایت می‌کند.

ویتامین D
ویتامین D اشکال مختلفی دارد. امّا D2 و D3 مهم‌ترین اشکال موجود محسوب می ‌شوند. ویتامین D3 برای بلدرچین جنبه ضروری دارد. ویتامین D به جذب کلسیم و فسفر از دستگاه گوارش و ترکیب کلسیم بر پوسته تخم‌ بلدرچین کمک می‌کند.
فوراتد (1979) نشان داد که محدودیت غذایی ویتامین D3 کمکی، علی‌رغم کاستن از میزان جیره دریافتی، از وزن بدن پرندگان نر و ماده نمی‌کاهد. با این وجود، ‌تولید تخم از 74% به 20% کاهش نشان می‌دهد. در آزمایش دیگری، بلدرچین نر بالغ با مصرف جیره غذایی فاقد ویتامین D3 به مدت یک سال همچنان شرایط بدنی خوب خود را حفظ نمودند. اما تلفات 90 و 16% به ترتیب در بلدرچین‌های نر و ماده دیده شد. در حالتی که هر دو از تعادل منفی کلسیم به یک حدود رنج می بردند.
وجود ویتامین ‌D با نور خورشید مرتبط است چرا که تابش نور خورشید ساخته شدن ویتامین D در بدن پرنده را تحریک می‌کند. متأسفانه بلدرچین‌های تخم‌گذار به ندرت در معرض نور مستقیم خورشید قرار دارند و بنابراین میزان ساخت ویتامین D در بدن آنها محدود است. تولید کنندگان بلدرچین به طور معمولی ویتامین D را به مقادیر موردنیاز به جیره پرنده می‌افزایند تا اهداف تولیدی را با کمک آنها و نیز با استفاده از ویتامین D موجود در اجزا جیره برآورده سازند.

ویتامین E
کمبود ویتامین E سبب بروز بیماری در دستگاه عصبی جوجه‌ها با نام بیماری جوجه دیوانه (آنسفالومالاسی) می‌گردد. همچنین وجود این ویتامین در گله‌های مادر برای برخورداری از قابلیت جوجه درآوری مناسب تخم‌ها ضروری است. آنسفالومالاسی با وجود مقادیری از چربی‌های غیراشباع حساس در برابر فساد و تندشدگی رُخ می‌دهد. در این حالت بهتر است مقداری ترکیبات آنتی‌اکسیدان برای جلوگیری از فساد چربی‌ها بدان افزوده شوند.
کمبود ویتامین E در جیره‌های حاوی پروتئین سویا و نشاسته، بر وزن بدن،‌ میزان مصرف جیره یا تولید تخم بلدرچین ژاپنی تأثیری ندارد. با این حال، سبب ناباروری در میان بلدرچین‌های نر می‌گردد که با افزودن IM 40 ویتامین E به هر کیلوگرم جیره برای مدت 2 هفته رفع می‌گردد. باروری و قابلیت جوجه درآوری تخم بلدرچینهائی که با جیره معمولی حاوی گلوکز و کنجاله سویا، اما دارای مقادیر ناکافی ویتامین E، تغذیه شده اند پس از 20 هفته به شدت کاهش می‌یابد و ادامه مصرف این جیره برای مدت 35 هفته سبب آنسفالومالاسی یا دیستروفی عضلانی می‌گردد.
دانه‌ها و کنجاله یونجه مهم‌ترین منابع طبیعی ویتامین E به شمار می‌آیند.

ویتامین K
ویتامین K یک عنصر ضروری در ساخت پروترومبین به شمار می‌آید که ماده شیمیایی ضروری برای لخته شدن خون است و کمبود آن می‌تواند به پارگی عروق خونی و خونریزی گسترده منجر شود. ویتامین ‌K به طور طبیعی در تمام غذاها به خصوص کنجاله شبدر مصری یافت می‌شود. میزان نیاز کم است و مصرف IU/kg2 در شرایط معمولی کفایت می‌کند. در صورت بروز مشکل می توان از محصولات سنتیتک محلول در آب ویتامین K3 استفاده کرد.

ویتامین ب ـ کمپلکس
این ویتامین‌ها به خوبی در غلات و دانه‌ها یافت می‌شوند و کمبود آنها به طور معمول رخ نمی‌دهد. کارکردهای اصلی ویتامین‌های گروه B کمک به بلدرچین در دست‌یابی به رشد مطلوب است.
تیامین (ویتامین B1)
وجود این ویتامین برای متابولیسم کربوهیدراتها ضروری است.
علائم کلاسیک پلمی نوریت در جوجه‌های بلدرچین تازه از تخم خارج شده ای که با جیره بوقلمون مادر حاوی 2/3 میلی گرم تیامین در کیلوگرم تغذیه می شدند، گزارش شده است.
این بلدرچین‌ها پاسخ مناسبی را در برابر تزریق ویتامین از خود نشان دادند. بلدرچین‌های ژاپنی مادر نیاز بیشتری به تیامین دارند که mg/kg 8/0 جیره گزارش گردیده است.
ریبوفلاوین (ویتامین B2)
در صورت فقدان ویتامین B12 و ،ویتامین C ، مقدارmg 8 ریبوفلاوین به ازای هر کیلوگرم جیره پیشنهاد شده است که در حضور این ویتامین‌ها به 4 میلی‌گرم کاهش می‌یابد. علائم نشان دهنده کمبود ریبوفلاوین عبارتند از: کاهش رشد، تلفات بالا، اختلال در ایستادن و وضعیت بدنی، که در بلدرچین‌ها فلج پنجه خمیده نامیده می‌شود. در صورت تداوم دو هفته‌ای کمبود ریبوفلاوین پرها نیز در نخواهند آمد.
مطالعات در مورد تأثیر کمبود ریبوفلاوین بر تکامل دستگاه تولید مثل و جنین در بلدرچین‌های ژاپنی، تلفات بالایی را در گروه مبتلا به کمبود ریبوفلاوین نشان داده است. مقادیر 4 و 8 میلی‌گرم/کیلوگرم برای حفظ و تداوم تولید جنین تخم لازم است. داده‌های حاصله از تعداد هچ‌های هفتگی نشان داد که افزودن مقادیر اندکی از ریبوفلاوین به جیره پایه می‌تواند بر افزایش موارد فلج پنجه خمیده بیانجامد در حالی که مصرف مقادیر بالاتر کاهش آن را به همراه دارد.

اسید نیکوتینیک
با خورانیدن یک جیره عاری از اسیدنیکوتینیک به بلدرچین 4 روزه کاهش رشد ملاحظه می گردد. همچنین جوجه‌های تازه از تخم خارج شده بلدرچین، 9 روز پس از مصرف این جیره تلف شدند. سن پرندگان تعیین کننده شدت علائم کمبود اسیدنیکوتینیک بود. کاهش مشخص در رشد، بسته شدن چشم‌ها، کاهش فعالیت و آتروفی شدید عضله سینه در بلدرچین‌های مصرف کننده جیره دچار کمبود اسیدنیکوتینیک مشاهده شد. مطالعات بیشتر نشان داد که وجود mg/kg 40 برای رشد طبیعی بلدرچین‌ها مناسب است.
اسیدپانتوتنیک
به منظور پیشگیری از تلفات و رشد طبیعی جوجه‌های بلدرچین مصرف مقادیر mg/kg 5/7 کلسیم پانتوتنات در جیره‌های خالص شده ضروری است اگر چه برای درآوردن پرها به طور طبیعی 30ـ10 میلی‌گرم از این ماده مورد نیاز است. مطالعات تکمیلی نشان دادند که میزان نیاز بلدرچین‌ها به این ماده تا 5 هفتگی mg/kg 40 می‌باشد.
در بلدرچین‌های مادر برای برخورداری از باروری مطلوب و قابلیت جوجه درآوری بالا mg/kg 10 کلسیم پانتوتنات نیاز است. تخم‌های حاصله از بلدرچین‌های ماده ای که دچار کمبود اسید پانتوتنیک در جیره بوده اند، در اواخر دوره انکوباسیون تلف می‌شدند و خونریزی‌های جنینی، خیز و جنین دارای پاهای خمیده در آنها قابل مشاهده بود.
کولین
بلدرچین ژاپنی در حال رشد، در مقایسه با طیور معمولی نیازمند مقادیر بالاتری از کولین برای حمایت از حداکثر رشد و پیش‌گیری از وقوع نرمی استخوان، حفظ حداکثر وزن تخم، تولید تخم و قابلیت جوجه درآوری است. بلدرچین بالغ به مقادیر بالاتری کولین در مقایسه با طیور تخم‌گذار نیازمندند که حدود mg/kg3100 جیره می‌باشد.
اسیدفولیک
کمبود اسیدفولیک در بلدرچین در حال رشد سبب رشد نامناسب پرها، تلفات بالا، ضعف پاها و فلج گردن می‌شود این علایم مشابه علایم قابل مشاهده در بوقلمون است. جوجه‌های بلدرچین نیز از کم‌خونی و سندروم پنجه خمیده رنج می‌برند. میزان اسیدفولیک مورد نیاز در بلدرچین در حال رشد معادل mg/kg 36/0 ـ 3/0 برای جیره است.

بیوتین
مطالعات نشان داده اند که بیوتین زیادتری نسبت به سایر طیور برای کسب وزن و تولید تخم‌مرغ بیشتر مورد نیاز است.

ویتامین B12 (بیانوکوبالآسین)
ویتامین B12 برای رشد پرهای قرمز معمولی ضروری است. برای دستیابی به قابلیت جوجه درآوردن بهتر، وجود مقادیر کافی اسید پانتوتنیک و ویتامین B12 ضروری است. مقادیر مشابهی از ویتامین ب کمپلکس را می‌توان در تمامی اقلام غذایی یافت. بایستی تأکید نمود که ویتامین B12 فقط در غذاهای با منشأ دامی یافت می‌شوند.